sinhala.lakdiva news

සුප‍්‍රකට ඇමෙරිකන් රූපවාහිනී කතා මාලාවක් වන ‘එක්ස් ෆයිල්ස්’ ජනපි‍්‍රය වූයේ ද පිටසක්වළ ජීවීන්ගේ රහස් සහ ඇමෙරිකා රජයේ කුමන්ත‍්‍රණ ඊට පාදක වීම නිසාය. ‘එක්ස් ෆයිල්ස්’ නිෂ්පාදනය කළේ ෆොක්ස් රූපවාහිනී නාලිකාවය. දැන් යළිත් වරක් එෆ්.බී.අයි. පරීක්ෂකයන් වන මෝල්ඩර් සහ ස්කලීගේ වික‍්‍රම ඇතුළත් නවතම එක්ස් ෆයිල් කතා මාලාවක් නිර්මාණයට ෆොක්ස් නාලිකාව සූදානම් වන බව ද පැවැසෙයි.


මේ වනවිට බොලිවුඩයේ වාර්තා පිහිටුවමින් මුළු ලොවේ අවධානය දිනාගත් අමීර් ඛාන් ප‍්‍රධාන චරිත නිරූපණය කරන ‘පීකේ’ චිත‍්‍රපටයට ද පාදක වන්නේ ඉන්දියාවට පැමිණෙන පිටසක්වළ ජීවියකු ගැන වෙනස් විදියේ කතාවකි.

පසුගිය සතියේ ඇමෙරිකන් රජය, එරට ගුවන් හමුදාව විසින් එක් රැුස් කරගන්නා ලද රහස් වාර්තා, ඡායාරූප සහ වීඩියෝ 12,000 ක් ප‍්‍රසිද්ධියට පත් කළේය. ඒ, අන්තර් ජාලය ඔස්සේ ය. 1947 සිට 1969 තෙක් කාලයේ දකින්නට ලැබුණු ‘හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තු’ ගැන විස්තර මෙම රහස් වාර්තාවලට ඇතුළත් වෙයි. හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තු, පියාඹන පීරිසි සහ පිටසක්වළ ජීවීන් ගැන උනන්දුවක් දක්වන බොහෝ දෙනා මවිතයට පත් කිරීමට මෙම විස්තර සහ ඡායාරූප සමත් වී ඇතැයි ද පැවැසෙයි. අන්තර් ජාලයට එක් කෙරුණු මේ විස්තර සහ ඡායාරූපවලින් බොහොමයක් ඇමෙරිකන් රජයේ සහ ගුවන් හමුදාවේ රහස් ඇතුළත් වන ‘බ්ලූ බුක්’ හෙවත් ‘නිල් පොත’ ට අයත් ඒවාය. අතීතයේ රහසක් වූ මේ විස්තර දැන්  ඕනෑම කෙනකුට අන්තර් ජාලය හරහා නැරැුඹිය හැකිය.

07හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූන්(Unidentified
Flying Objects - UFO) සම්බන්ධයෙන් ඇමෙරිකන් රජය සහ එරට ගුවන් හමුදාව උනන්දුවක් දැක්වීමට පටන් ගෙන ඇත්තේ 1945 වසරේදීය. 1947 දී සහ 1949 දී හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූන් ගැන සොයා බැලීම සම්බන්ධයෙන් ව්‍යාපෘති දෙකක් කි‍්‍රයාවට නැංවිණි. ඒ, ‘සයින්’ සහ ‘ග‍්‍රජ්’ නමැති ව්‍යාපෘතිය. මේ ව්‍යාපෘති අවසන් වීමෙන් පසු ‘බ්ලූ බුක්’ ඇරැුඹිණි ඒ, 1952 දීය.

‘බ්ලූ බුක්’ ව්‍යාපෘතිය නිමාවට පත් කිරීමට අණ කෙරුණේ 1969 දීය. එය මුලූමනින්ම අවසන් වූයේ 1970 දීය. බ්ලූ බුක් ව්‍යාපෘතියේ ප‍්‍රධාන අරමුණු දෙකක් තිබුණි. ඉන් පළමු වැන්න නම්, හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූන් ජාතික ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් ද නැද්ද යන්න සෙවීමය. දෙවැනි අරමුණ, හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූන් සම්බන්ධ දත්ත විද්‍යාත්මක විශ්ලේෂණය කිරීමය. ඒ අනුව, ඇමෙරිකාවේ නන්දෙසින් හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූන් සම්බන්ධයෙන් විස්තර, ඡායාරූප සහ වීඩියෝ දසුන් දස දහස් ගණනක් එක් රැස් කෙරුණි. එයින් බොහොමයක් සාමාන්‍ය වැසියන් ඡුායාරූප ගත කළ ඒවාය. ඇමෙරිකන් ගුවන් හමුදා නියමුවන් කිහිප දෙනකුට ද අවස්ථා ගණනකදී හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූන් හමුවුණු බව වාර්තා වී ඇත.

011968 දී, බ්ලූ බුක් ව්‍යාපෘතිය සම්බන්ධ රහස් මාධ්‍ය හරහා ප‍්‍රසිද්ධියට පත් විය. එදා එනම් 60 දශකයේ වඩාත් ප‍්‍රබල සන්නිවේදන මාධ්‍ය වූයේ රූපවාහිනිය, පුවත්පත් සහ ගුවන් විදුලියයි. අද මෙන් විශ්ව ගම්මානයකට අප යා කරන අන්තර් ජාලයක් නොතිබුණි. බ්ලූ බුක් ව්‍යාපෘතියේ රහස් අනාවරණය වූයේ ‘කොන්ඩොන්’ නමැති වාර්තාව ඔස්සේය. 1969 දී බ්ලූ බුක් තහනම් කිරීමට හේතු වූයේ එම හෙළිදරව්වය. ඒ අනුව, බ්ලූබුක් ව්‍යාපෘතිය තහනම් කරමින්, ඇමෙරිකන් ගුවන් හමුදාව මෙසේ නිගමන ද ඉදිරිපත් කළේය.

ගුවන් හමුදාව පරීක්ෂාවට ලක් කළ කිසිදු හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තුවක් රටේ ආරක්ෂාවට එසේත් නැතිනම් ජාතික ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් නොවේ. හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූ යැයි කී බොහොමයක් නව තාක්ෂණයෙන් නිපදවූ ආකාශ යානා වන අතර, නූතන විද්‍යා පරයා ගිය දෙයක් නොවේ. හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූන් පිටසක්වළින් පැමිණෙන යානා නොවේ.

බ්ලූ බුක් ව්‍යාපෘතිය අවසන් වෙද්දී හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූන් පිළිබඳ වාර්තා 12,618 ඊට ඇතුළත් විය. හඳුනා නොගත් ආකාශ වස්තූන් යැයි කී බොහෝ දේ අසාමාන්‍ය කාලගුණ විපර්යාස බව අනාවරණය විය. (උදාහරණයක් ලෙස වලාකුළු සහ තරු වැනි) බ්ලූ බුක් වාර්තා අතරට එක් වී ඇති ‘ලූබ්බොක් එළි’ සිද්ධිය ඉතා ප‍්‍රසිද්ධය. එය සිදුවූයේ 1951 වසරේ අගෝස්තු 30 වැනිදා ය. සිද්ධිය වාර්තා වන්නේ ටෙක්සාස් ජනපදයෙනි. සිද්ධිය දුටුවේ මහාචාර්යවරුන් තිදෙනෙකි.

සැන්දෑවේ 7 ට පමණ එම මහාචාර්යවරු තිදෙනා යහළුවකුගේ නිවෙසේ ගෙවත්තේ අසුන් ගෙන සතුටු සාමීචියේ යෙදෙන්න වූහ. සීතල සුළඟකින් ඔවුන්ගේ සිරුරු කිළිපොළා යද්දී ඈත අහසේ විදුලි ආලෝක 20ක් හෝ 30 ක් දිස්විණි. එක් මහාචාර්යවරයකු පවසා ඇත්තේ, පීරිසියක් තරමට ලොකු එළි කිහිපයක් තමන්ට ඉහළින් පියඹා ගිය බවය. කොළ මිශ‍්‍ර නිල් පැහැයක් එම එළියේ දකින්න ලැබුණු බවත් එය ඉතා දීප්තිමත් නිල් පැහැයක් බවත් මහාචාර්යවරයා පැවැසීය.

06


‘ඒ වෙලාවේ හොඳට සඳ පායා තිබුණා. අපට දීප්තිමක් එළි 15 ක් පමණ පැහැදිලිව දකින්න ලැබුණා. ඒවා හරියටම වෘත්තාකාරයි. ඒවා අපට ඉහළින් ඇදී යද්දී මගේ කොඳු ඇට පෙළ සීතල වුණා දැණුනා’ යැයි ඔහු පවසා ඇත.

මෙම එළි සම්බන්ධයෙන් ඇමෙරිකන් ගුවන් හමුදාව කළ පරීක්ෂණ සහ විමර්ශන අවසන් වූයේ අපූරු නිගමනයක් ද සමඟය. එනම්, එසේ දීප්තිමත්ව පෙනෙන්න ඇත්තේ ප්ලෝවර්ස් නමැති කුරුල්ලන් යැයි ගුවන් හමුදාව පවසා ඇත. එම අවස්ථාවේදී සඳ රැස් හොඳින් වැටී තිබුණු හෙයින් කුරුල්ලන්ගේ දීප්තිමත් නිල් සහ කොළ වර්ණ දකින්න ලැබෙන්න ඇතැයි ද ඇමෙරිකන් ගුවන් හමුදාව වැඩි දුරටත් කීවේය.

බ්ලූ බුක් වාර්තා අතරට ‘වින්ටර් 1951’ යනුවෙන් නම් කළ ඡුායාරූපයක් ද ඇතුළත්ය. එහි දිස්වන්නේ පියාඹන පීරිසියක් යැයි කියමින් ඡායාරූප ශිල්පියකු ලබා ගත් ඡායාරූපයකි. එම ඡායාරූපයට පැහැදිලි කිරීමක් එක් කරමින් විද්‍යාඥයන් පවසන්නේ එය අසාමාන්‍ය හැඩයෙන් යුත් වලාකුළක් කියාය.
උෂ්ණත්වයේ වෙනස්වීම් සහ වායු පීඩනයේ වෙනස් වීම් හේතුවෙන් විවිධාකාරයේ හැඩයන්ගෙන් යුත් වලාකුළු නිර්මාණය වන බව විද්‍යාඥයන් පැහැදිලි කර ඇත. සැඬ සුළං පවතිද්දී මෙම වළාකුළු ගමන් ගනී. එවිට එය ආකාශ වස්තුවක් යැයි සිතෙන බව ද ඔවුහු පැහැදිලි කරති.

බ්ලූ බුක් තහනම් කිරීමෙන් පසු, 1974 වසරේදී රොස්වෙල්හි සිදුවූ කිසියම් ආකාශ වස්තුවක් අනතුරට පත්වී කඩා වැටුණි. කඩා වැටුණේ පිටසක්වළ යානයක් එසේත් නැතිනම් පියාඹන පීරිසියක් යැයි පැවැසෙයි. එහෙත් ඒ බව මෙතෙක් තහවුරු වී නැත. බ්ලූ බුක් ව්‍යාපෘතියට සම්බන්ධ සහ ඊට පසු සිදුවුණු රහස් තොරතුරු එක් කර ගැනීම් පවා අපට වාර්තා වී ඇත. මීට වසර කිහිපයකට පෙර, ජුලියන් ඇසෙන්ජ් පරිගණකකරුගේ ‘විකිලීක්ස්’ වෙබ් අඩවිය හරහා ඇමෙරිකාවේ රාජ්‍ය රහස් ලොවට හෙළි විය. ඇමෙරිකාවේ එම රහස් අතර පිටසක්වළ ජීවීන් සහ පියාඹන පීරිසි සම්බන්ධ රහස් ද ඇතුළත් විය.

ඇමෙරිකාවේ නිව් මෙක්සිකෝ ජනපදයේ රොස්වෙල්, පිටසක්වළ ජීවීන් නිසා මේ වනවිට සංචාරක ආකර්ෂණයක් වී හමාරය. එපමණක් නොව, ඇමෙරිකාවේ නෙවාඩා කාන්තාරය මැද ඇතැයි පැවැසෙන ‘ඒරියා 51’ නමැති කලාපය ද අභිරහසකි. අභිරහසක් යැයි කීවත් ‘ඒරියා 51’ අධි ආරක්ෂක කලාපයේ ඇත්තේ ඇමෙරිකන් ගුවන් හමුදා කඳවුරකි. පියාඹන පීරිසි සහ පිටසක්වළ ජීවීන් මෙම කලාපයේ රඳවාගෙන සිටිනවා යැයි පැවැසෙන කටකතා ඔප්පු කිරීමට තවමත් කිසිවකුට හැකියාව ලැබී නැහැ. එම ‘කටකතා’ උලූප්පා දක්වන්නේ විද්‍යා ප‍්‍රබන්ධ කතා නිර්මාණකරුවන් සහ සිනමාකරුවන් පමණි.

2013 වසරේදී වරක්‌ මම ටොරොන්ටෝහි දමිළ කඩයකට ගියේ කරවල, තුන පහ කුඩු වැනි ලංකාවට ආවේණික පාරිභෝගික ද්‍රව්‍ය මිලට ගැනීම සඳහාය. මෙය කඩයක්‌ කීවද සුපර් මාර්කට්‌ එකකි. එහි නම එස්‌. පී. සුපර්මාර්කට්‌ ය. එස්‌. පී. සුපර්මාකට්‌ එකේ භාණ්‌ඩ මිලදී ගනිමින් සිටිය දී තමිල් සෙල්වන් අණ්‌නා..... .. කියා ද්‍රවිඩ ගීතයක්‌ වාදනය විය. මෙය එල්.ටී.ටී.ඊ.විරු ගීතයක්‌ බව මම අනුමාන කළෙමි. පසුව ටොරොන්ටෝහි ද්‍රවිඩ ප්‍රජාව ගැන තොරතුරු දන්නා මා මිත්‍ර විරාඡ් ප්‍රනාන්දුගෙන් මෙම එස්‌. පී. සුපර්මාකට්‌ එක ගැන ඇසුවෙමි. විරාඡ් කී තොරතුරු අනුව මෙම සුපිරි වෙළඳසල එල්.ටී.ටී.ඊ.යේ දේශපාලන නායක ලෙස 12 වසරක්‌ කටයුතු කළ තමිල් සෙල්වන්ට අයත් වූ එකකි. දැන් එහි අයිතිය ඇත්තේ ඔහුගේ ඥාතීන්ටය.

තමිල් සෙල්වන් උපත ලැබුවේ 1967 වසරේ මද්දුවිල් ග්‍රාමයේ දුගී පවුලකය. උතුරේ කරණවෑමි කුලයකට අයත් වීම නිසා ඔවුන් ද්‍රවිඩ උසස්‌ වෙල්ලාල කුලවතුන්ගේ බොහෝ සමාජ පීඩනයන්ට ලක්‌වූ අතර පසුකාලයක ඔහු එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානයට බැඳුණේය. ඊට පෙර තමිල් සෙල්වන් කොටහේනේ බාබර් සාප්පුවක කරණවෑමියකු ලෙසටද වැඩ කොට තිබුණි.

තමිල් සෙල්වන් විවාහ වන්නේ ප්‍රභාකරන් විසින් නියම කරන ලද මනාලියක සමඟය. ප්‍රභාකරන් යාපනයේ කුලවත් පවුලක දියණියක වූ සසිරේඛා නමැත්තිය තමිල් සෙල්වන්ට විවාහ කර දුන්නේ වෙල්ලාලයන්ට එරෙහි පහරක්‌ ලෙසටය. තමිල් සෙල්වන් හා සසිරේඛා අතර විවාහයේදී ප්‍රභාකරන් හා මදිවදනි මනාලයාගේ දෙමවුපියන් ලෙස ද ඇන්ටන් බාලසිංහම් හා ඇඩෙලා මනාලියගේ මාපියන් ලෙසද පෙනී සිටි අතර බ්‍රාහ්මණ චාරිත්‍රවලින් තොරව විවාහය කිරීමට ප්‍රභාකරන් විසින් නියෝග කරන ලදී. විවාහය පිළිබඳ තමා දැනගත්තේ විවාහයට දින හතරකට ඉහතදී බැව් තමිල් සෙල්වන් විසින් පසු කාලයක ප්‍රකාශ කොට තිබේ.

සුප්පයියා පරමු තමිල් සෙල්වන් හෙවත් තමිල් සෙල්වන් එල්.ටී.ටී.ඊ.යේ දේශපාලන නායකයා ලෙස කටයුතු කළ අතර ඔස්‌ලෝ සාම සාකච්ඡා පැවැති 2001-2005 අතර කාලයේ තමිල් සෙල්වන් ප්‍රකට චරිතයක්‌ බවට පත් විය.

රණ මඟ ඔස්‌සේ නන්දිකඩාල් පොත ලියූ මේජර් ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්න තමිල් සෙල්වන් හඳුන්වන්නේ සටකපට සිනහවකින් යුත් තැනැත්තා වශයෙනි . ඒ කාලයේ "දිවයින" පුවත් පතේ ලියුම්කරුවකු තමිල් සෙල්වන් හැඳින්වූ අන්වර්ථ නාමය වූයේ "සිනහසෙන ඝාතකයා" වශයෙනි.

2005 වසරේදී මා සමග සංවාදයේ යෙදුනු ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාවේ ද්‍රවිඩ හමුදා නිලධාරියකු වූ ජෙනරාල් වයි. බාලරත්නරාජා තමිල් සෙල්වන් කොටහේනේ බාබර් සාප්පුවක කරණවෑමියෙකු ලෙසට වැඩ කළ කාලයේ තම නිවසේ සේවකයන්ගේ කොණ්‌ඩා කපා තිබෙන බව කීවේය.

කුලීන ද්‍රවිඩයන් අම්බට්‌ටන් හෙවත් කරණවෑමි කුලයේ පුද්ගලයන්ට අවඥාවෙන් සලකන බව නොරහසකි. එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානයට බැඳී සිංහලයන්ට විරුද්ධව සටන් කොට ද්‍රවිඩ ප්‍රජාව අතර තමන්ට ගරුත්වයක්‌, පිළිගැනීමක්‌ ලබා ගැනීමට තමිල් සෙල්වන්ට ඇතිවූ අභිප්‍රේරණය වෙනම අධ්‍යයනය කළ යුතු දෙයකි.

2007 වසරේදී මා විසින් වෛද්‍යවරුන් සඳහා සංවිධානය කරන ලද තරුණයන් ගේ ගැටලු වැඩමුළුව ඇමතීමට පැමිණි වික්‌ටර් අයිවන් මහතා තමන් වරක්‌ තමිල් සෙල්වන් හමුවූ අවස්‌ථාවේදී කුඩා දරුවකු මෙන් තමිල් සෙල්වන් ඔහුට අලුතින් ලැබුණු පැජරෝව අතගාමින් එහි උපාංග අගය කරමින් කළ හැසිරීම දුටු අයුරු විස්‌තර කළේය. තමිල් සෙල්වන් ගේ එම ළාමක හැසිරීම දුටු විට ඔවුන්ගේ අරගලයේ මහා හිස්‌ බවක්‌ තමන්ට දැනුණු බව වික්‌ටර් අයිවන් ප්‍රකාශ කළේය.

2007 වසරේ නොවැම්බර් 2 දින ශ්‍රී ලංකා ගුවන් හමුදාවේ ප්‍රහාරයකට ලක්‌ වී තමිල් සෙල්වන් මිය යන ලදී. මරණින් පසු තමිල් සෙල්වන් බ්‍රිගේඩියර් තනතුරකට පත් කිරීමට ප්‍රභාකරන් විසින් ක්‍රියා කළේය. එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය තුළ "බ්‍රිගේඩියර්" තනතුරට පත් ප්‍රථම සාමාජිකයා ලෙස සනිටුහන් වන්නේ තමිල් සෙල්වන් ය. තමිල් සෙල්වන් එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය තුළ උසස්‌ම නිලයකට පත් කිරීම තුළින් ප්‍රභාකරන් තම ප්‍රජාවට තවත් පණිවිඩයක්‌ ලබා දුන්නේය.

ප්‍රභාකරන් ජීවත්ව සිටි කාලයේ පවා එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානයේ ප්‍රධාන නායකයන් සංවිධානයේ නම යොදාගෙන විදෙස්‌ගත ද්‍රවිඩ ප්‍රජාවගෙන් එකතු කරගත් මුදල් වලින් යම් ප්‍රතිශතයක්‌ තමන්ගේ පුද්ගලික සුඛ විහරණය සඳහා යොදා ගත් බව පෙනෙන්නේ එකතු කරගත් මුදල් වලින් සමහර නායකයන් මිලට ගත් ව්‍යාපාර දෙස බැලීමෙනි. එස්‌. පී. සුපර්මාර්කට්‌ එක මෙන්ම ටොරොන්ටෝහි පෙට්‍රල් ෂෙඩ් ගණනාවක්‌ තමිල් සෙල්වන් සතුව තිබුණු අතර ඒ පිළිබඳව හමුදා බුද්ධි අංශ පවා දැන සිටියේද යන්න සැකය.

කෙසේ නමුත් දුගී සහ කුලහීන ජන්මයක්‌ ලැබුවද අරගලයක්‌ හරහා තමිල් සෙල්වන් බොහෝ දේවල් අත්පත් කර ගත්තේය. බලය, මුදල්, කීර්තිය, වෙල්ලාලයන් ගේ ගරුත්වය යනාදී මේ සියල්ල ඔහු ලබා ගත්තේ තුවක්‌කුව හරහාය. එසේම ද්‍රවිඩ ප්‍රජාවට ඔහු තවමත් තමිල් සෙල්වන් අණ්‌නා ය.

 * වෛද්‍ය රුවන් එම්. ජයතුංග

කළු වළාවක් එකපාරට ඇවිල්ලා නිල් අහසම වසා ගත්තා. හිතන්නවත් වෙලාවක් නැහැ. වැටෙන වැහි බිංදු හරියට හීසර වගේ. මහ පොළවට ඒවා දරාගන්න පුළුවන් වේද දන්නෙ නැහැ. හමාගෙනඑන සැඩ සුළඟ ජීවිතේ තනිකම හදවත පසාරු කරගෙන යන්න හදනවා. ඉකි ගසන ඇගේ හදවතට ළං වෙන්න මම උත්සාහ ගත්තා.


ඇගේ කතාව අපට ඇහුණෙ දෙහිවල ප‍්‍රදේශයෙන්. වාසනා කියන්නෙ වයසට වඩා මුහුකුරා ගිය පෙනුමක් උරුමකරගත් යුවතියක්. සුමුදු මොලොක් වෙච්ච හිතක් ඇයට තිබුණෙ නැහැ. ඒ වෙනුවට ඇයට ලැබුණෙ දරදඬු වෙච්ච සිතක්. මේ ලෝකෙට බිහිකරපු මාපියො දෙන්නා ගැන සදහටම වෛරයක් හිතේ තදකරගෙන නොදන්න ඉසවුවක ඇය තනිවෙලා.


මගේ තාත්තා මල්ලියි, මමයි පුංචි කාලෙදිම අම්මාව අත්හැරලා වෙන විවාහයක් කරගත්තා. තාත්තා අපිව අතෑරලා ගියාට පස්සේ ජීවත් වෙන්න අම්මා මත්පැන් පෙරුවා. කුඩු විකුණුවා. ඒත් ඒ දේවල් පිට සමාජයට පෙන්නුවෙ නැහැ. අම්මා ඒ දේවල් කළේ හොර රහසේ. සල්ලි හම්බකරන්න මොන රැුකියාව කළත් පිටට පේන්න නම්බුකාර විදිහට ජීවත් වෙන්න අම්මා උත්සාහ කළා. ඒත් ටික කාලයක් ගත වෙද්දි උසාවි පොලිසි අපේ ජීවිතේට හුරු පුරුදු තැනක් වුණා.

ඒත් අම්මා ජීවත් වෙන්න කියලා කරපු කිසිම දේකට මගේ කැමැත්තක් තිබුණෙ නැහැ. අම්මගේ නීති විරෝධි වැඩ නිසා ඉස්කෝලේ ළමයි, ගුරුවරු මට හිනා වෙන්න ගත්තා. මාව හෑල්ලූවට පත් කළා. අම්මට කොච්චර කිව්වත් ඒ දේවල්වලින් මුදවන්න පුළුවන් වුණේ නැහැ.

අම්මා කිව්වෙ උඹට ඉස්කෝලෙ යන්න බැරිනම් ගෙදර ඉඳපං ‘‘උඹලට කන්න දෙන්න තමයි මේ රස්සාව කරන්නෙ කියලා.’’

අම්මගෙ කුඩු ව්‍යාපාරය නිසා ලොකු සල්ලිකාරයො අපේ ගෙදර නිතර ආවා. මට අම්මා ගැන පුදුම විදිහෙ පිළිකුලක් ඇති වුණා. ඒ අම්මගෙ දුව කියන්නත් මට ලජ්ජ හිතුනා. නෑහිතවත් හැම කෙනෙක්ම අම්මගෙ ක‍්‍රියාකලාප නිසා අපිව ඈත් කළා. අම්මා නිතරම සාප කළේ තාත්තට. මිනිස්සු අම්මගෙ වැරදි කියකියා හංවඩු ගහන කොට මට වහ ටිකක් බීලා මැරෙන්න හිතුණ වාර අනන්තයි. ඒත් මල්ලි නිසා මම නිතරම ඉවසුවා. මල්ලි ගියෙත් වැරදි පාරෙමයි. එයා ගැන අම්මා වැඩිය සෙවුවෙ බැලූවෙ නැහැ. යාළුවො එක්ක ගිහින් එයා නාස්ති වුණා. එයත් මත්ද්‍රව්‍යවලට ඇබ්බැහි වුණා. එයාට ඒ දේවල්වලට සල්ලි නැති වුණාම ගෙදර තිබුණ වටින බඩු ගෙනිහිල්ලා විකුණන්න ගත්තා. දවසක් අපේ ගෙවල් ළඟ ගෙදරක පිටින් ආපු මහත්තයෙක් නතර වෙලා හිටියා. මල්ලි ඒ මහත්තයගෙ ලැප්ටොප් එක හොරකම් කරලා විකුණලා ඒක අහුවුණා. මල්ලිව පොලීසියට ගෙනිච්ච වෙලාවෙ අම්මා කිව්වා මල්ලි හිතුවක්කාරයි හදාගන්න බැහැ කියලා. පස්සෙ මල්ලිව පරිවාසෙට දැම්මා. ගෙදර ජීවත් වුණේ අම්මයි මමයි විතරයි. අම්මගෙ නීති විරෝධි ව්‍යාපාර නිසා අම්මා අන්වර්ථ නාමයකින් ප‍්‍රසිද්ධ වුණා. මම ගෑනු ළමයෙක්. පාරේ ගියත් පිරිමි ළමයි අම්මගෙ නම කියලා හිනා වෙනවා.

මම අම්මගෙ කකුල් දෙක අල්ලලා වැඳපු වාර අනන්තයි. ඔය දේවල්වලින් ඈත්වෙලා කොහේහරි ගිහින් ජීවත් වෙමු කියලා. අම්මගෙ මේ ක‍්‍රියාකලාප නිසා අපි ඉඳපු ගෙදර ඉන්න බැරි තත්ත්වයක් උදාවුණා. පස්සෙ අපි ගෙවල් විකුණලා කැලණිය පැත්තෙ ගෙදරක කුලියට හිටියා. ඒ ගියත් අම්මගෙ මත්ද්‍රව්‍ය ව්‍යාපාර නතර වුණේ නැහැ. ගෙවල් මාරු වීමත් එක්ක ඉස්කෝලත් මාරු වුණ නිසා ප‍්‍රශ්නයක් නැතුව ස්කෝලෙත් ගියා. මේ හැමදේම එක්ක මගේ ජීවිතෙත් වෙනස් වුණා.

චරිත්ගෙ මුණ ගැසීමත් එක්ක මගේ ජීවිතේ තිබුණු දුක තනිකම හැමදේම මොහොතකට සීමා වුණා. මම චරිත් ගැන අම්මා එක්ක කිව්වා. චරිත්ට අපේ ගෙදර එන්න අම්මා අවසර දුන්නා. නිතරම වගේ අපේ ගෙදර ආවත් අම්මගෙ මත්ද්‍රව්‍ය ව්‍යාපාර ගැන චරිත් දැනගෙන සිටියෙ නැහැ.

අම්මගෙ කුඩු ව්‍යාපාර, මත්පැන් ව්‍යාපාර චරිත් දැනගත්තොත් මේ සම්බන්ධය නතර කරාවි කියලා මට බය හිතුණා. ඒ නිසා හැමදේම චරිත්ගෙන් වසන් කරන්න මම උත්සාහ කළා.
6_RASA_P_3

ඒත් වැඩි දවසක් වාසනාට මේ දේවල් චරිත්ගෙන් රහසක් විදිහට රැකගන්න පුළුවන් වුණේ නැහැ. දවසින් දවස දළුලා වැඩුණු චරිත්ගෙත් වාසනාගෙත් ආදර කතාව ඒ වෙනකොට බොහෝ දුර ගිහින් තිබුණේ. පාසල් යන වාසනාට චරිත් ගෙදර ගෙන්වා ගැනීමට අම්මාගෙන් ලැබුණු අවසරයත් සමග ඇගේ හිසේ මල් දහසක් පිපුණා. පාසල නිම වී නිවෙසට පැමිණෙන වාසනාගේ බලාපොරොත්තුව වුණේ සවස් යාමයේ චරිත්ගෙ පැමිණීම.

ආදරයෙන් මත්වුණු චරිත් සහ වාසනා ආදරයේ පෙම්බස් දෙඞීමට කුලී කාමර සොයාගෙන ගියේ නැහැ. වාසනාගේ අම්මා ආගන්තුක පිරිමියකු මේ විදිහට ගෙදරට ගෙන්වා ගත්තේ ඒ අම්මාගේ හිතේ එතනින් එහාට තිබුණු තහනම් බලාපොරොත්තුවක් නිසා.

ලොකු කාලයක් ගත වුණේ නැහැ. වාසනාගෙ අම්මා තමන්ගෙ දුවගේ පෙම්වතා වෙච්ච චරිත් සමඟත් අනියම් ඇසුරක් පටන් ගත්තා. චරිත් කියන්නේ අවුරුදු 20 තරුණයෙක්. ඒ වෙනකොට වාසනාට හදිසියේම දරුවෙකු ලැබීමේ ලක්‍ෂණ පහළ වෙනවා. වාසනාගෙ අම්මා තමන්ගෙ දරුවගෙ කුසට ආපු දරුවව නැති කරන්න යෝජනා කරනවා. අවුරුදු දහතුනක් කියන්නෙ අම්මෙක් වෙන්න පුළුවන් වයසක්ද? වාසනාගෙ අම්මා ඒ දරුණුතම පාප කර්මෙට අතගහනවා. චරිත් සමග වාසනා අඹුසැමියන් ලෙස ජීවත් වුණේ තම මවගේ අනුදැනුම ඇතිව.


චරිත් කවුද කියලා අහන ගොඩක් දෙනාට කිව්වෙ ඥාතිවෙන අයියා කෙනෙක් කියලා. ඒ වුණත් චරිත් අපේ ගෙදර නිතර යන එන නිසා ගමේ මිනිස්සු විවිධ කථා කිව්වා. දවසින් දවස මට චරිත්ගෙ යම් යම් වෙනස්කම් දැනුණා. මම ඒ දේවල්වලට නිතරම වගේ රණ්ඩු වුණා. අම්මගේ කුඩු ජාවාරම්වලට සම්බන්ධයිද කියලා සැකේකුත් තිබුණා. ඇත්තටම මම හිතුවෙ චරිත්ට තියෙන්නෙත් මගේ වගේම අදහස් කියලා. මට නිතරම  ඕන වුණේ කාගෙන්වත් වචනයක් අහන්නෙ නැතුව ජීවත් වෙන්න. මගේ මල්ලි පුංචි කාලෙදිම නරක වැඩවලට යොමු වුණේ අම්මා නිසා. අම්මයි තාත්තයි නිසා මල්ලියි මමයි පුදුම විදිහට මේ සමාජයෙන් අපවාද වින්දා.

මට දුක කියන්න හිටියෙ චරිත් විතරයි. මම ඒ දේවල් චරිත්ගෙන් වසන් කරේ එයාට බොරුවක් කරන්න නෙමෙයි. මම දවසක් හිනා වුණොත් සතියක් අඬනවා. මට මගේ වයසේ යාළුවන්ගෙ මූණ බලන්න බැහැ. ඒ ළමයි මාත් එක්ක කථා කරත් එයාලගෙ ගෙවල්වලින් මාත් එක්ක කථා කරනවට කැමති නැහැ. පාසල් ගමනක් නතර වුණාට පස්සෙ මම ඇඟලූම් කර්මාන්තශාලාවක රැුකියාවකට යන්න හැදුවා. ඒත් මට වයස නැහැ කියලා රස්සාවට ගත්තෙ නැහැ. පස්සෙ මම ඇඳුම් මහන අක්කා කෙනෙක් ළඟ නූල් කපන්න ගියා. එයා මට සුළු ගානක් දුන්නා. මම වැඩට ගියාට පස්සෙ චරිත් අපේ ගෙදර එනවා කියලා මගේ යාළුවො කතා කරලා කියද්දි මගේ හිතට මහ වදයක් වුණා. අම්මා එක්ක චරිත්ගෙ සම්බන්ධයක් තියෙනවා කිව්වාට මම කවදාවත් ඒක විශ්වාස කළේ නැහැ.

වාසනාගේ අම්මා කියන්නේ දෙහිවල ප‍්‍රදේශයේ කුඩු ව්‍යාපාරයට නම ගිය කාන්තාවක්. පොලිස් නිලධාරින් සමග පවා ඇය අනියම් සබඳතා පැවතුණා. නීතියේ රැුහැනට හසුවුණු යම් යම් අවස්ථාවල හේතු කාරණා නොමැතිව නිදොස් වුණා. වාසනා රැුකියාවක් සොයාගෙන ගියෙත් ගෙදරට වෙලා අපා දුක් විඳින්න බැරි කමට. වාසනා අම්මගෙ නීති විරෝධි මුදල්වලින් බත් කටත්වත් කන්න කැමති වුණේ නැහැ. මොකද ඇය කුඩා කාලේ ඉඳලම අම්මගෙ වැරදි නිසා දුක් කරදර දහසක් විඳපු දරුවෙක්.

‘‘මට අම්මව හදන්න බැරි නිසා පස්සෙ පස්සෙ මම අම්මගෙ වැරදිවලට රණ්ඩු වෙන්න ගියේ නැහැ. හැබැයි මම චරිත් එක්ක හරියට රණ්ඩු වුණා අම්මගේ කුඩු ජාවාරම සම්බන්ධ වෙන්න එපා කියලා. ඒත් එක දවසක්.... එහෙම කිය කිය ඉඳිද්දි ඇගේ හඬ එකවරම බාල වුණා. හදවතේ හිරවුණු දුක ඇස් ඉදිරියේ කඳුළින් බොඳ වෙලා ඉකි ගසන ඇගේ වත දෙස බලා සිටි අපගේ නෙත් වලටද කඳුළු ඉනුවේ ඉබේටමය. මුදු මොලොක් වූ අදහස් වෙනුවට ඇගේ සිත තුළ ඇත්තේ වෛරයෙන් පිටවන සිතුවිලි පමණය.

කාලය ගත විය. දිනක් ඇය රැුකියාවට ගොස් නැවත නිවසට පය තැබූ වාසනාට දුටු දර්ශනයත් සමග මුළු ජීවිතයම දෙපතුලට කඩා වැටුණේය. තමන් පණමෙන් ආදරය කළ චරිත් තමාගේ මව සමග යහනේ පෙම් සුව විඳි දර්ශන ඇයගේ මනසට ගෙන දුන්නේ දැඩි වෛරයකි. ඇයට එය ඉවසා ගැනීමට නොහැකිව වාසනාගේ අතේ රැඳුණු මන්නා පිහිය ජීවිතයක කෙළවර ගෙන දෙන්නට හේතුවිය.

තුවාල ලැබූ මව රෝහල් ගත කෙරිණි. පොලිස් භාරයට පත්වූ වාසනා සියල්ල හෙළි කළාය. මිනීමැරීමේ චෝදනාව ඇතිව බාලවයස්කාර දැරියක වූ වාසනා පරිවාසභාරයට පත්විය. ඇගේ මව වැල්ලවත්ත ප‍්‍රදේශයේ පවත්වාගෙන ගිය ගණිකා මධ්‍යස්ථානයකද සැපයුම්කාරියන් ලබාදෙන ප‍්‍රසිද්ධ කාන්තාවක් බවටද හෙළි විය. වාසනාගෙ කථාව ඇතුළෙ දෑසින් වැටුණු හැම කඳුළක් ගානෙම කියවෙච්ච ලොකු කතාවක් තියෙනවා. මේ වචන ඇතුළෙ හිතන්නට බොහෝ දේ ඉතිරිවෙලා තියෙනවා. සමාජය එන්න එන්නම මේ තරමට පිරිහෙන්නෙ ඇයි? වාසනාගෙ ලස්සන ජීවිතේ විනාශ වුණේ ඇගේ අම්මා නිසා. මාපියො ගැන මහා වෛරයක් හිතේ තදකරගෙන වාසනා මේ මහ පොළවේ සෙවණක් යට ජීවත් වෙනවා.

මාපියන් අතරේ ගට්ටන, හැලහැප්පීම් දෙන්නට දෙන්නගෙ වැරදි  ඕන තරම් තියෙන්න පුළුවන්. ඒ දේවල් දරුවන්ට දෙන්න එපා. මාපියන්ගෙ වැරදිවලට දරුවො පලි නැහැ. දරුවො යන්නෙ මාපියන්ගෙ අඩිපාරේ. තමන්ගෙ අම්මා තාත්තගේ වැරදි කිය කිය සමාජය ඒ දරුවන්ව හංවඩු ගසද්දි දරුවන්ට දරාගන්න බැහැ. ගොඩක් දරුවො ජීවිතේ වන්දි ගෙවන්නෙ දෙමාපියන්ගෙ වැරදි නිසා. හැම දෙමාපියෙක්ම රැකියාවක් කරලා මුදල් හම්බ කරන්නෙ තමන්ගෙ දරුවන්ට කන්න අඳින්න දෙන්න. දරුවන්ට කන්න දෙන්න හිඟා කන අය ඉන්නවා. දරුවො එක්ක බඩගින්නෙ මැරුණත් සල්ලිවලට ආත්ම ගරුත්වය විකුණන්න එපා. දුප්පත් වුණත් අහිංසක දරුවන්ට පාරේ තොටේ බැහැලා යන්න පුළුවන් විදිහට හැසිරෙන එක මාපියන්ගෙ වගකීමක්.

අම්මා කියන උතුම් පදවියෙ ගරුත්වය රකින්න. අම්මෙක් කියන්නේ දරුවෙකුගේ සෙවනැල්ලක්. අද දරුවව පෙරපාසලට අරන් යන අම්මා තහනම් ගහේ ගෙඩි කන්න පෙළඹෙන්නෙ ඇයි? අනියම් පේ‍්‍රම සම්බන්ධතා අද දවසින් දවස වැඩි වෙලා. අසරණ වෙන දරුපැටව් ගණන සීමාවක් නැහැ. ඒ ජීවිතවලට උත්තර සොයන්න දරු පැටව් අරන් කෝච්චියට, ළිඳට පනිනවා. අසරණ දරුවො ගැන කථාකරන්න කවුරුත් නැහැ. මේ දේවල්වලින් දුක් විඳින්නෙ ඔයාගෙ අහිංසක දරුවො.

පාසල් වියේ දරුවා පිටුපස හඹා එන පේ‍්‍රමයට කවමදාවත් ඔබේ අවසරය දෙන්න එපා. ඒ වයසට ජීවිතේ වරද්දගන්න ස්වභාවය වැඩියි. ඇයට ආදරේ සීමා මායිම් පනින්නට ඉඩහසර ලබාදුන් ඇගේම මව නිසා ඇය බාලවයස්කාර ගැබිනියක් වුණා. ඇය ඇයට ජීවිත අවධානමක් වගේම ලස්සන අනාගතයක් විනාශ කර දැමීමක්.

ආදරණීය අම්මේ,
අතීතයේ ලේන් අම්මා ඇගේ වලිගයෙන් මුහුද ඉසින්නට තැත් දැරුවේ ඇගේ දරු පැටියා බේරගන්න. එයයි මාතෘ සෙනෙහස. ඔබ ඔබව හඳුනාගන්න. ඔබේ කෙටිකාලීන ආශාවන් නිසා අහිංසක දරුවන්ගේ ජීවිත සමග සෙල්ලම් කරන්නට එපා. කෙදිනක හෝ ඔවුන්ගේ ජීවිතවල දුක දැක ඔබට අඬන්නට සිදුවේවි. ඔබ ඔබේ චරිතයේ ගරුත්වය රකින්න.

නදීෂා අතුකෝරළ

එකිනෙක පරයමින් නැග ඒන දැවැන්ත රළ ගෙඩි ඔවුන්ගේ යාත‍්‍රාව ඒ මේ අත පද්දන්නේ වේගයෙනි. ප‍්‍රචණ්ඩ මුහුදු රළ සමඟ පොර බදමින් මසුන් අල්ලා සිය ජීවිකාව කරගෙන යන වසන්තත් ඔහුගේ සහචරයන් කණ්ඩායමත් වඩාත් යුහුසුළුව සිටිති.
මාළු අහිනක් වට කර දැමූ දැල දැන් ඔවුහු යළි එකතු කරමින් සිටිති. පුදුමයකි. මේ දැලේ පැටලී තහඩු කැබැල්ලක් බෝට්ටුව වෙත පැමිණ ඇත. මාළු ද ගැහෙමින් පණ අදිමින් සිටියි. දැලේ සිටින මාළු එකිනෙකා වෙන්කැර පසෙක ගොඩගසන වසන්ත මේ අමුතු තහඩු කැබැල්ල අතට ගත්තේය. එය ඇළුමිනියම්වලින් සාදා ඇත. ඔහුගේ අදහස වූයේ එය ගුවන් යානයක කොටසක් විය හැකි බවයි.
ඔහුට මේ තහඩු කැබැල්ල හමුවූයේ 2013 වර්ෂයේ නොවැම්බර් මාසයේ දී ය. ඔහු මේ ගැන තවත් අපූරු මිත‍්‍රයකුට කීවේය. ඒ මිත‍්‍රයා සිටියේ කායන්කනි ප‍්‍රදේශයේය. කොළඹගේ ජගත් ලාල් නමැති ඔහු මුහුද යට ගිලී ඇති නැව් සම්බන්ධයෙන් හසළ දැනුමක් ඇති තැනැත්තෙකි. ඒ ස්ථානයන්හි කිමිදී ගවේෂණය කිරීමෙන් විශාල අත්දැකීම් සම්භාරයක් සහිත ජගත් ලාල්, මධ්‍යම සංස්කෘතික අරමුදලේ ගාල්ල මුහුදු පුරාවිද්‍යා ඒකකයේ පර්යේෂකයන් සමඟ කිට්ටු සම්බන්ධතාවක් ද පවත්වාගෙන යන්නෙකි. පුරාවිද්‍යාඥයෝ ද මුහුදු ගවේෂණ කටයුතුවල දී ජගත් ලාල් මහතාගේ සහයෝගය නිරන්තරවම ලබා ගනිති.
වසන්තට කල්කුඩා මුහුදේ දී ඇළුමිනියම් තහඩුවක් ලැබී ඇතැයි යන පුවත ජගත් ලාල් මහතා දර්ශන ජයවර්ධන මහතාට කීවේය. දර්ශන ජයවර්ධන යනු මෙරට සමුද්‍ර ආශි‍්‍රත ගවේෂණ කටයුතුවල දීර්ඝ කාලයක සිට නියැලෙන පර්යේෂකයෙකි.
මුහුදු පත්ලේ ගිලී ඇති නෞකා හා සුන්දර ස්ථාන ගවේෂණය කරමින් තොරතුරු රැුසක් ඒකරාශී කරන ජයවර්ධන මහතාට ජගත් ලාල්ගෙන් ලැබුණු තොරතුර වැදගත් දෙයක් වූයේය.


කල්කුඩා මුහුදේ ඇළුමිනියම් තහඩුව හමුවූ ස්ථානය ගවේෂණය කිරීමේ කටයුතු දර්ශන ආරම්භ කළේ පසුගිය සැප්තැම්බර් මස 21 වැනි දින දීය.
මුහුද යට ගවේෂණයට උපයෝගී කරගන්නා සෝනාර් යන්ත‍්‍රයක් ඔහු සතුව තිබේ. එය ද රැුගෙන කල්කුඩා ගිය ඔහු ගවේෂණ කටයුතු ආරම්භ කළේය. බෝට්ටුව ඒ මේ අත ධාවනය කරවමින් සෝනාර් යන්ත‍්‍රයෙන් සොයා බැලූව ද ඔහුට අදාළ ප‍්‍රදේශයෙන් කිසිදු ආගන්තුක වස්තුවක සලකුණක් හෝ සොයාගත නොහැකි විය.
ඔහු යළි ආපසු පැමිණීමට සූදානම් වෙද්දී වේගයෙන් ආ දිය වැලකට හසු වූ බෝට්ටුව මීටර 150ක් 200ක් පමණ ඈතට ඇදී ගියේ නිරායාසයෙනි. ඒ වන විටත් කි‍්‍රයාත්මකව තිබූ සෝනාර් යන්ත‍්‍රයේ යම් ආගන්තුක වස්තුවක සලකුණක් සටහන් විය. දර්ශන සිතුවේ එය ගල් පර්වතයක් විය හැකි බවයි.
කෙසේ වෙතත් හදිසියේම සලකුණු වූ මේ ආගන්තුක දෙය පරීක්ෂා නොකර අතහැර නොදැමිය යුතුයැයි සිතූ දර්ශන එම ස්ථානයේ බෝට්ටුව නැංගුරම් දැමුවේය. අනතුරුව තම ඔක්සිජන් ටැංකිද පැළඳ ජලයට බැස කිමිදෙද්දී මීටර 38ක් පමණ ගැඹුරට යද්දී සෝනාර් යන්ත‍්‍රයේ සලකුණු වී ඇත්තේ ගලක් නොව සෘජු රේඛාවක් වැනි සෙවනැල්ලක් සහිත දෙයක් බව ඔහු දුටුවේය.
ඒ සම්බන්ධයෙන් දර්ශන ජයවර්ධන මහතා මෙසේ කියයි.
‘‘මම ඇන්කර් එක අතඇරලා තව ටිකක් පහළට ගියා. මීටර 42ක් පමණ ගැඹුරු මුහුදේ ලොකු ගුවන් යානයක තටුවක් වැනි යමක් පෙනෙනවා. මා ඒ අසළටම ගියා. යානයේ අවර පෙත්තක් දක්නට ලැබුණා. මෙය විශාල යානයක කොටසක් බව පැහැදිලියි. තටුවට මැදින් කැඞී බි`දී ගිය කොටස් රැුසක් දක්නට ලැබෙනවා. ඒ වටේ බලන විට රෝදයක් පෙනෙන්නට තිබුණා. එන්ජිමේ කොටසක් දක්නට ලැබුණා.’’
දර්ශනට වැඩි වේලාවක් මුහුදු පත්ලේ ගවේෂණ කටයුතු කිරීමට අවස්ථාව ලැබුණේ නැත. ඔහු සතුව තිබූ ඔක්සිජන් ටැංකි තුනම අවසන් වෙමින් තිබීම හේතුවෙන් මුහුදු ජලය මතට පැමිණීමට අවශ්‍යව තිබිණි. යළි එතැන ගවේෂණය කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන් දර්ශන සිය බෝට්ටුවට පැමිණියේය.
ඔහු පවසන්නේ එතැන ඇත්තේ මුහුදට කඩා වැටුණු ගුවන් යානයක කොටස් බවයි. ඒ යානය එක් එන්ජිමක්  සහිත යානයක් විය හැකියැයි අනුමාන කළ දර්ශන ජයවර්ධන මහතා ඒ ගැන ගවේෂණය කරන්නට වූවේය.
බැලූ බැල්මට මේ යානය දෙවැනි ලෝක යුද්ධයේ දී භාවිත කරන ලද්දක් යැයි අනුමාන කළ දර්ශන ඒ කාලයේ දී නැගෙනහිර වෙරළ තීරයට කඩා වැටුණු යානා සම්බන්ධයෙන් සොයා බැලූහ. කල්කුඩා ආසන්න මුහුදේ බි‍්‍රතාන්‍ය නාවික හමුදාවට අයත් බි‍්‍රටිෂ් සාජන් නමැති තෙල් නැවකට ගුවන් ප‍්‍රහාරයක් එල්ල කළ ජපන් හමුදා එය මුහුදු බත් කළේය. මේ නැවේ පිටුපස කොටසේ සිටි කාල තුවක්කුකරු ප‍්‍රහාරයට ආ ජපන් යානා හයෙන් තුනක් විනාශ කළේය. තමන්ට හමුවූ යානය එලෙස විනාශ වූ යානයක් විය හැකියැයි දර්ශන විශ්වාස කළේය.
දිය යට ඇති යානයේ ඡුායාරූප කිහිපයක් ඔහු තම හිතවතකු වූ ජපන් ජාතික ජෝර්ජ් එලිපතෝරු මහතාට යැවුවේය. එලිපතෝරු මහතා කියා සිටියේ මේ යානය ජපන් හමුදාවට අයත් මාදිලියක් විය නොහැකි බවයි.


ඒ අනුව මේ යානය බි‍්‍රටිෂ් සාජන් නැවට ප‍්‍රහාර එල්ල කිරීමට පැමිණි යානයක් නොවන බව ඔහු තහවුරු කර ගත්තේය.
දර්ශන ඉන්පසු කළේ තමන් මුහුද යටදී දුටු යානයේ ඡුායාරූප කිහිපයක් තම ෆේස්බුක් වෙබ් අඩවියේ පල කිරීමයි. එය දුටු ඇන්ඞ් ජර්බෙට් නමැති දකුණු අපි‍්‍රකානු ජාතිකයකු කියා සිටියේ මෙය කැටලිනා වර්ගයේ ගුවන් යානයක් බවයි. කැටලිනා යානා යනු දෙවැනි ලෝක යුද්ධයේ දී භාවිත කළ යානා අතර තරමක් විශාල ගුවන් යානා විශේෂයකි. ඒවා යුද සමයේ ඔත්තු බැලීම ස`දහා භාවිත කැර ඇත.
 ඒ යානාවලට එන්ජින් දෙකක් තිබෙන බවත් පිස්ටන් 14ක් සහිත රේඩියල් එන්ජින් තිබූ බවත් ජර්බෙට්ගෙන් ලැබුණු තොරතුරට අනුව දර්ශන යළි මුහුදේ ගවේෂණ කළේය. ඔහුට අවශ්‍ය සාධක ලැබිණි. දෙවැනි එන්ජිම හමුවිය. ඒ එන්ජිමේ රේඩියල් 14ක් උඩින් හා යටින් පිහිටා තිබේ. ඔහුට ලැබී තිබූ තොරතුරු නිවැරදිය. ඒ අනුව මේ යානය කැටලිනා වර්ගයේ යානයක් බවත් ඔහුට තහවුරු විය.
වඩාත් ඉහළ අහසට නැගී පැය 18ක් පමණ පියාසර කිරීමේ හැකියාවෙන් යුතු මේ යානා ලංකාව අවට මුහුදේ දී අනතුරට පත්ව ඇද්ද යන්න දර්ශන සොයා බැලූවේය.
එහිදී ඉතා වැදගත් තොරතුරක් ඔහුට හමුවී තිබිණි. ඒ ගාල්ල වරායට කිලෝ මීටර 300ක් නැගෙනිර දෙසින් පියාසර කරමින් සිටි කැටලිනා යානාවක් විසින් ජපන් ගුවන් යානා ලංකාව දෙසට පැමිණෙමින් තිබෙන බවට ගුවන්විදුලි සංඥාවක් කොළඹට ලබා දී ඇති බවයි. මේ යානය මොහොතකින් ජපන් ගුවන් යානා ප‍්‍රහාරයෙන් විනාශ වී ගොස් ඇත.
ඒ යානය පිහිටි ස්ථානයත් විනාශ වී ගිය බව පැවසෙන ස්ථානයත් සැලකූ විට කල්කුඩා මුහුදෙන් හමුවූ යානය එම යානය යැයි විශ්වාස කිරීමට හැකියාවක් ලැබී නැත. එම යානයේ සිටි ගුවන් නියමුවා අනතුරට පත්ව දිවි ගලවාගෙන ඇතත් ඔහු ජපන් හමුදා අත්අඩංගුවේ පසවූ බව ද වාර්තා වී තිබිණි.
මේ යානා දෙකෙහි තවත් වෙනසක් තිබිණි. ගාල්ලට නුදුරේ දී අනතුරට පත්ව ඇති යානය ගොඩබෑමට හැකියාව තිබී ඇත්තේ මුහුදු ජලය මත පමණි. එහි රෝද තිබී නැත. දර්ශනට හමුවූ යානයේ රෝද තිබෙන බව පැහැදිලිය.
මේ අතර දර්ශනගේ ඡුායාරූප දුටු බි‍්‍රතාන්‍ය ගුවන් සමාජයේ රොබ්ස් නමැති මහත්මයකු පවසා ඇත්තේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ තවත් කැටලිනා කණ්ඩායමක් තිබූ බවයි. ඉන්දුනීසියාවේ ආරක්ෂක කටයුතුවල යොදවා තිබිණි. ජපානය විසින් ඉන්දුනීසියාව ආක‍්‍රමණය කිරීමෙන් පසු මේ කැටලිනා යානා සමූහය ලංකාවට ගෙනවිත් ඇත.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ තිබූ බි‍්‍රතාන්‍ය රාජකීය ගුවන් හමුදාවේ 321 ඒකකය ලෙස නම් කරන ලද එම යානා සමූහය ති‍්‍රකුණාමලය වරායේ සිට දුරදිග මෙහෙයුම් ගණනාවක යෙදී තිබිණි. ඔවුන්ගේ ප‍්‍රධාන අපේක්ෂාව වී ඇත්තේ ලංකාව අවට මුහුදේ සැරිසරන සතුරු සබ්මැරීන පිළිබ`ද සොයා බැලීමයි.
මේ ඒකකය පිළිබ`ද දැනගත් දර්ශන ජයවර්ධන මහතා ඒ යානා අතර අනතුරට ලක්වූ යානා තිබේදැයි පැරණි වාර්තා අධ්‍යයනය කළේය.
මින්නේරිය ගුවන් හමුදා ක`දවුරෙන් වයි-x78 නමැති කැටලිනා යානය 1943 දෙසැම්බර් මස 09 වැනිදා ගුවන්ගත වී ඇත්තේ  පැය 18 ක ඔත්තු බැලීමේ ගමනක් වෙනුවෙනි. ගුවන්ගත වී පැය එකහමාරක කාලයක් ගතවෙද්දී එම යානය ගුවන්තොටුපොළට දුන් පණිවිඩයකින් පවසා ඇත්තේ යානයේ එක් එන්ජිමක් අකි‍්‍රය වී ඇති බවයි. මේ අනුව යානය ආපසු හරවාගෙන පැමිණෙන බව ද එහි නියමුවා ක`දවුරට දන්වා ඇත.
‘‘මේ යානය ගැන සොයා බලද්දී අපි දැන ගත්තා එය ති‍්‍රකුණාමලයට කිලෝ මීටර 80ක් තිබිය දී යානය තවදුරටත් පියාසර කිරීමට නොහැකි වීම නිසා හදිසියේම මුහුදට ගොඩබැස්සූ බව. මේ ස්ථානය ඉතා කරදරකාරී තැනක් බවත් හදිසි ගොඩබෑමක දී ප‍්‍රයෝජනයට ගැනීමට යානයේ තිබූ ඩිංගි බෝට්ටු දෙකෙන් එකක් ගැනීමට නොහැකි වූ බවත් ඒ වාර්තාවක දැක්වුණා. කෙසේ වෙතත් මේ යානයේ සිටි නියමුවා ඇතුළු 11 දෙනාම තනි ඩිංගි බෝට්ටුවේ නැගී අපහසුවෙන් ගොඩබිම දක්වා පැමිණ තිබෙනවා. යානය මුහුදේ ගිලී ගිය බව වාර්තා කර තිබුණා.’’
දර්ශන පවසන්නේ ගුවන් හමුදා වාර්තාවල දැක්වෙන්නේ යානය ති‍්‍රකුණාමලයට කිලෝ මීටර 80ක් පමණ දුරින් මුහුදට වැටී ඇති බවයි. දර්ශනට යානය හමුවී ඇත්තේ ති‍්‍රකුණාමලයට දකුණින් කිලෝ මීටර 85ක් ඈතිනි. එය කල්කුඩා වෙරළට කිලෝ මීටර 10ක් ඈතින් මුහුදුබත් වී ඇත.
යානයේ අනන්‍යතාව දැන් හෙළි වී තිබේ. දෙවැනි ලෝක යුද්ධයේ දී කඩා වැටුණු යානය නිවැරදිව හ`දුනාගෙන ඇත.
දර්ශන පවසන්නේ මෙය සංචාරක කර්මාන්තයට ඉතා වැදගත් ස්ථානයක් බවයි. වෙරළට නුදුරු මුහුදේ ඉතා පහසුවෙන් දැකගත හැකි ස්ථානයක එය පිහිටා තිබේ. මුහුදේ ගිලීයන නැව් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් මසුන් අභිජනන ස්ථාන බවට පත්වන ආකාරයෙන් ම මේ යානය ද මසුන් අභිජනන ස්ථානයක් බවට පත්ව ඇත.
දහස් සංඛ්‍යාත මුහුදු ජීවීන්ට අපූරු තෝතැන්නක් වෙමින් ගිලී ගිය යානය අනාගතය උදෙසා සුරක්ෂිත කිරීමේ කාර්යයට අත ගැසීමට ගාල්ල මුහුදු පුරාවිද්‍යා ඒකකයේ නිලධාරීහු ද කටයුතු කරමින් සිටිති.

මාදම්පේ පොලිස් වැයික්කියේ පදිංචි ඔහු ධනවත් ව්‍යාපාරිකයෙකි. කළණ මිතුරෙක් ඔහුගේ බිරිඳ ද සමග පසුගිය දවසක ව්‍යාපාරිකයාගේ නිවසට පැමිණියේ කාලයකට පස්සේය.

ව්‍යපාරිකයා සහ ඔහුගේ බිරිඳ ඔවුන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියේ එදින රාත්‍රිය නිවසේ ගතකර යන ලෙසය. ආරාධනයට පිටුපා යාමට නොහැකි නිසා මිතුරාගේ ගෙදර එදා රෑ ගතකර යාමට ඔවුහු තීරණය කළහ.
රෑ බෝවන තෙක් මේ හතරදෙනා ආගිය තොරතුරු කතාබස් කරමින් අල්ලාප සල්ලාපයේ නිරතව සිටියේ ගොඩක් කාලයකට පස්සේ හමු වූ නිසාය. කාලය ගෙවී යනවා ඔවුනට දැනුනේවත් නොමැත. ඒ තරමට කතාබහ ලෙන්ගතුවිය. රසබර වී ඇත.

හෝරා ගණනාවක් තිස්සේ ඇදීගිය කතාබහ නතර කර නින්දට යාමට ගියේ පසුදින පාන්දරින්ම අවදි විය යුතු නිසාය.

ව්‍යාපාරිකයාගේ බිරිඳ සහ මිතුරාගේ බිරිඳ වෙනම කාමරයක ද මිතුරන් දෙදෙනා තවත් කාරමයකට ද ගියේ නිදා ගැනීමටය.

රෑ දෙගොඩ ජාමයේ ඇසුණු ශබ්දයකින් ව්‍යාපාරිකයාගේ බිරිඳ තිගැස්සී අවදි වී ඇත. දුටු දර්ශනයෙන් ඇය භය බිරාන්ත වී ගියාය.

කොච්චර බය වුණා ද කියනවා නම් ඇයගේ මුළු ගතම ගැහෙන්න පටන්ගෙන තිබෙන බව සඳහන් කරයි. ව්‍යාපාරික සැමියාගේ මිතුරාගේ බිරිඳ සුවබර නින්දකය.

ඇඟේ නූල් පොටක්වත් නොමැති හැඩි දැඩි පුද්ගලයෙක් විදුලි පන්දමක් දල්වාගෙන ඒ වෙත සීරුවට අඩි තබමින් යන අයුරු ව්‍යාපාරිකයාගේ බිරිඳ භය බිරාන්ත වී යාමට හේතු වී තිබිණි.  මුහුණ ටී ෂර්ට් එකකින් වසාගෙන සිටින අයුරු ද ඇය දුටුවාය. කොච්චර බියට පත්ව සිටියත් ඇය හිතට ධෛර්ය ගත්තාය.

දුටු දර්ශනයෙන් ඇය බියට පත්ව කෑගසන්නට නොගියේ වෙන කිසිවක් නිසා නොව තමා කෑ ගැසුවොත් නිවසට ඇතුළු වී සිටින අද්භූත පුද්ගලයා තමාට පමණක් නොව ගෙදර ඉන්න අනෙක් අයටත් ජීවිත අනතුරක් සිදු කරාවි යැයි සිතූ නිසාය.

ඇත්තෙන්ම කියනවා නම් ඇය අවස්ථාවේ හැටියට ගත්තේ ඉතාම බුද්ධිමත් තීරණයකි.

නිරුවතින් සිටින අද්භූත පුද්ගලයා දොරකින් පිටව ගිය බව සැකහැර දැනගත් ව්‍යාපාරිකායගේ බිරිඳ වහාම ඇර දමා තිබූ දොර වසා දමා කෑගැසුවාය.
බිරිඳගේ කෑගැසීම ඇසී තද නින්දේ පසු වූ ගෙදර සිටි සෑම දෙනාම අවදි වූහ.

ව්‍යාපාරිකයාගේ බිරිඳ තමා දුටු අද්භූත පුද්ගලයා ගැන විස්තර කරද්දී අනෙක් අය ඒ කතාව අසා සිට ඇතැයි කියන්නේ ගල් ගැසීය. නිවසේ සවිකර තිබූ සී.සී.ටී.වී කැමරාව පරීක්ෂාකර බැලීමේදී ව්‍යාපාරිකයාත් ඔහුගේ මිතුරාගේ හා ඔහුගේ බිරිඳගේත් ඇස් උඩගොස් තිබුණේ එහි ඇති රූප රාමු පෙළක් දැකීමෙනි.

ඒ රූප රාමු බෙහෙවින්ම වැඩිහිටියන්ට පමණක් සීමා වූ ලේබලය යටතේ ප්‍රදර්ශනය කෙරෙන චිත්‍රපටියක රූප රාමු පෙළකට සමානය. මුහුණ ටී ෂර්ට් එකකින් වසාගත් නිරුවත් පුද්ගලයෙක් විදුලි පන්දමක් ද අතැතිව එහා මෙහා යන අයුරු ඒ රූප රාමු පෙළ නැරඹීමේදී දක්නට ලැබී ඇත.

නිවසට හොර රහසේ ඇතුළු වූ හොරෙක් ගෙදර රන් භාණ්ඩ සහ මුදල් තියෙන තැන් සොයමින් ඔබ මොබ හිමිං සීරූවේ සැරිසරන බව ඔවුන්ට අවබෝධ කර ගැනීමට වැඩි වේලාවක් ගතවූයේ නැත. ඒත් මේ විදියට ඇඟේ නූල් පොටක්වත් නොමැතිව හොරා ගෙට ඇතුළුවූයේ මන්ද කියන එක ඔවුන්ට උභතෝකෝටික ප්‍රශ්නයක් වී තිබිණි. කෙසේ වෙතත් කාටවත් කරදරයක් හිරිහැරයක් වී නොතීබීම ගැන ඔවුන් සැනසුම් සුසුම් හෙලූහ.

නිරුවතින් ගෙට ඇතුළුවී සිටි අද්භූත පුද්ගලයාට අරගෙන යාමට පුළුවන් වී තිබුණේ රුපියල් 20,000ක පමණ මුදලක් පමණකි. ගෙදර තිබූ වෙනත් වටිනා කියන කිසිවක් ඔහුට අසු වී නොතිබුණේ වාසනාවකට වගේය. අද්භූත පුද්ගලයා හොරාගෙන ගොස් තිබුණේ ද ව්‍යාපාරිකයාගේ මිතුරාට අයත්ව තිබූ මුදල්ය.
ව්‍යාපාරිකයා මේ සම්බන්ධයෙන් මාදම්පේ පොලිසියට ගොස් පැමිණිලි කළේය.

පොලිසිය පැමිණ සී.සී.ටී.වී කැමරාවේ පටිගතව තිබූ ඒ රූපරාමු ද නැරඹුවේය. මේ අරුම පුදුම හොරා ගැන තවම කිසිදු හෝඩුවාවක් සොයා ගැනීමට නොහැකි වී තිබේ.

හලාවත කොට්ඨාසය භාර ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී නුවන් වෙදසිංහ මහතාගේ විශේෂ උපදෙස් මත හලාවත සහකාර පොලිස් අධිකාරී සනත් වික්‍රමසූරිය මහතාගේ මෙහෙයවීම යටතේ මාදම්පේ පොලිස් ස්ථානාධිපති පොලිස් පරීක්ෂක ප්‍රසන්න ජයලත් මහතාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් අපරාධ විමර්ශන අංශයේ ස්ථානාධිපති උප පොලිස් පරීක්‍ෂක ඒ.එම්.කේ. විජේබණ්ඩාර මහතා ඇතුළු පොලිස් කණ්ඩායමක් සැකකරු අත්අඩංගුවට ගැනීමට පරීක්ෂණ පවත්වාගෙන යති.

හැම ආදර කතාවක් වගේම චානකගෙත් පවිත‍්‍රාගෙත් ආදර කතාවටත් හුඟක් සුන්දර මතක සැමරුම් එකතුවක් තිබුණාද කියන්න අපි දන්නේ නැහැ. එහෙමත් නැත්නම් ඒ සුන්දර මතක සැමරුම් විඳින්න ඔවුන්ට අවස්ථාවක් නොතිබුණා වෙන්න පුළුවන්. මේ ඔවුන්ගේ කතාව.


පවිත‍්‍රා චානක සමඟ විවාහ වුණේ විවාහ යෝජනාවක් මඟින්. පවිත‍්‍රාට විවාහවීමට ඒ තරම් අවශ්‍යතාවක් සහ ආශාවක් තිබුණෙ නැහැ. එහෙත් මව්පියන්ගේ වචනවලින් බේරෙන්නට බැරිම තැන ඇය ඒ සඳහා ඉදිරිපත් වුණා. චානක වෘත්තියෙන් ඉංජිනේරු සැලසුම් ශිල්පියෙක්. තලෙළු කෙට්ටු සිරුරකට උරුමකම් කී ඔහු සැබවින්ම කාර්යශූර පුද්ගලයෙක්. ඔහු තමන්ට පැවරුණු  ඕනෑම රාජකාරියක් නොපැකිළිව ඉටු කළා.

චානකගේත් පවිත‍්‍රාගේත් විවාහයෙන් පසුව චානකටදාව පවිත‍්‍රාට දරුවකුද ලැබුණා. ඔවුන් අතර බැඳීම ශක්තිමත් වුණේ ඔවුන්ගේ දරු උපතත් සමඟින් කිව්වොත් නිවැරදියි. ඉන් අනතුරුව තමයි පවිත‍්‍රාගේ කැදැල්ලේ සතුට එන්න එන්නම වැඩිවුණේ.
5656
චානක සහ පවිත‍්‍රා සිටියේ චානකගෙ මහගෙදර, චානකගේ පියා මියගියේ චානක තරුණ අවධියේමයි. එතැන් පටන් ඔහුව බලා ගැනුණේ ඔහුගේ මව විසින්. චානක මේවගේ ලොකු තත්ත්වයකට ගෙන එන්න සියළු කැපකිරීම් කළේ ඇයයි. රජයේ ආයතනයක ඔහු හොඳ තනතුරක් දැරූ නිසා ඔහු අලූතින් නිවසක්ද ඉදි කරන්න පටන් ගත්තා.

එසේ අවුරුදු දෙක තුනක් ගෙවී ගොස් චානක විසින් ඉදි කරනු ලැබූ නිවසෙහි වැඩකටයුතු අවසාන වුණා. නමුත් ඒ වන විට ඔහුගේ මවත් ජීවතුන් අතර හිටියෙ නැහැ.

ඒ සියල්ලත් සමඟින් ඔවුන් මහගෙදරින් ඉවත්ව අලූත් නිවහනට ගියා. අලූත් නිවස සාදා තිබුණේද පැරණි නිවසට මීටර් 200 පමණ දුරකින්. එහි තිබූ බඩු භාණ්ඩ සියල්ලක්ද ඔවුන් අලූත් නිවහනට ගෙන ගියා. එසේ දින සති මාස ගෙවී ගියා. දිනක් පවිත‍්‍රා චානකට අලූත් යෝජනාවක් ගෙනාවා.

‘‘ඔයාගෙ මහගෙදර දැන් කව්රුත් නෑනේ... ඒ නිසා ඒ ගෙදර බෝඩිමකට දුන්නොත් හොඳයි නේද? පවිත‍්‍රා දෙවරක් නොසිතාම චානක දෙස බලා පැවසුවා.
ඒවා බෝඩිම්වලට දීලා ගෙදර විනාශ කරයි... චානක පවසා සිටියේ දැඩි අකමැත්තකින්.

ගෙදර විනාශ කරන්න අපි ගන්නෙ පොඩි උන්යෑ... ලොකු කට්ටියනෙ...

හ්ම් බලමු බලමු...

රජයේ රස්සා කරන කව්රුන්හරි ගනිමු...

ඔය ගෙවල් නිකං තියෙනවට වඩා හොඳයි කව්රුහරි නතර කරන එක... නැත්තම් ඔය ගෙවල් පාළුවට යනවා... කුලියට දුන්නම කීයක් හරි හම්බකරගන්නත් පුළුවන්නේ....

පවිත‍්‍රාට ඇත්තටම උවමනා වුණේ මහගෙදරට බෝඩිම්කාරයෙක් ගෙනැත් එයින් ආදායමක් ලබා ගැනීම... ඇය ඒ ගැන කියා දිගින් දිගටම චානකට පෙරැුත්ත කරන්න වුණා.

ඔයාගෙ කතාව හරි... චානකද පවිත‍්‍රාගේ කතාවට එකඟතාව පළ කළා.

ඉන් අනතුරුව නිවසේ නැවතීම සඳහා බොහෝ දෙනෙක් පැමිණියද චානක ඒ කිසිම කෙනෙකුට කැමැත්ත ප‍්‍රකාශ කළේ නැහැ.

එලෙසට ටික කලක් ගතවෙද්දී ඔවුන්ගේ නිවසේ නවාතැන් ගැනීම සඳහා තරුණ ගුරුවරයකු පැමිණියා.. ඔහු තමයි ගාමිණි. ඔහු පාසලට අලූතින් පත්වීමක් ලබා පැමිණි අයෙක්. චානක ඔහුව නවතා ගැනීමට අකමැත්තක් දැක්වුවේ නැහැ. බැලූ බැල්මටත් ගාමිණීගේ අහිංසක ප‍්‍රියමනාප බවක් දක්නට ලැබුණා.
ඔහුට පත්වීම ලැබූ පාසල පිහිටා තිබුණේද චානකලාගේ නිවසේ සිට මීටර් 800 පමණ දුරකින්....

ඒ විදියට දින සති මාස කෙමෙන් කෙමෙන් ගතවෙද්දි චානකලාගේ බෝඩිමේ නතර වෙන්න ආව ගාමිණි ඔවුන්ගේ නිවසේම කෙනෙක් වුණා. ඔවුනොවුන්ට විවේකයක් ලැබුණු සෑම අවස්ථාවක එකට එකතු වී සුහද පිළිසඳරෙහිද යෙදුණා.

ඒ ඇතැම් දවසක ගාමිණි කෑම පවා ගත්තේ චානකලාගේ නිවසින්.

පවිත‍්‍රාත් චානකත් සතුටින් යුක්තව කල්ගත කළා. ඔවුන් දෙදෙනාගේ අවශ්‍යතා ගැන ඔවුනොවුන් සැලකිලිමත් වුණා. මුලදී පවිත‍්‍රා චානකට අකමැති වුණත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ඔවුන් දෙදෙනාම දැඩි ආදර ස්නේහයකින් බැඳිලයි හිටියෙ.

දරුවාගේ වැඩත්, නිවසේ වැඩත් සියල්ල ඉටු කරමින් පවිත‍්‍රා නිවසට වී කල්ගත කළා. චානකත් ඇයට අවශ්‍ය හැමදේම සහ නිවසට අවශ්‍ය සියලූ දේ නොපැකිලිව ඉටු කළා.

චානකගේ ජීවිතයේ ඉරණම සිදුවුයේ මේ අතරවාරයේ.... තම දරුවා පාසලට ඇරලූ චානක සුපුරුදු පරිදි තම කාර්යාලය බලා පිටත් වෙමින් හිටියා. ඒ යන අතරතුර බස් රථයක් ඉස්සර කිරීමට ගිය ඔහු ඉදිරියෙන් පැමිණි ටිපර් රථයක ගැටුණා.

ඉන් ලිස්සා ඉදිරියට ගිය චානකගේ දෙපා ටිපර් රථයේ රෝදවලට හසුවුණා. අනතුර දැක එතනට රැස් වූ පිරිස් ඔහුව වහාම රෝහලට රැුගෙන ගියත් ඒ වන විටත් ඔහුගේ දෙපා සම්පූර්ණයෙන් බිඳිලයි තිබුණේ.

සිද්ධිය ආරංචි වුණු සැණින් රෝහල වෙත ගිය පවිත‍්‍රාට දැක ගත හැකිවුණේ සිහිසුන්ව ඇඳ වැටී සිටින චානක. එය දුටු පවිත‍්‍රාට අදහාගත නොහැකි වුණා. දැඩි සේ ශෝකයට පත් වූ ඇය පිස්සියක මෙන් හඬා වැළපෙන්න පටන් ගත්තා.

මරුවාගේ කටින් ගොඩ ඒමට චානකට හැකි වූ නමුත් ඔහු සදාකාලික අබ්බගාතයෙක් බවට පත්වූණා.

මාස ගණනාවක් රෝහලේ නේවාසිකව ප‍්‍රතිකාර ගත් ඔහු නිවස වෙත රැගෙන ගියා. චානක රෝහලේ සිටින කාලය පුරා ගාමිණි ඔහුව බලන්න නිතරම ආවා ගියා. ඔහුට සුව වූ පසුවද නිවසට රැුගෙන ආවේ ගාමිණී....

නිවසට රැුගෙන ආ චානක රෝද පුටුවෙන් යන විට පවිත‍්‍රාට ඇතිවුණේ දැඩි සිත් වේදනාවක්. කර කියා ගත හැකි දෙයක් නොමැතිව ඇය කල්පනා කරන්න වුණා. තම දරු පැටියාත් තුරුළු කරගෙන පපුවෙ පත්තුවෙන ගින්දරත් එක්ක ඇය නොමැරී තමයි ජීවත් වුණේ. අහස උසට මාලිගා තැනුවත් ඒවා කැඞී වැටෙන්නට ගියේ තත්පර ගාණයි.

චානක සදාකාලික අබ්බගාතයකු වූ බැවින් මාස්පතා වැටුපක් ඔහුට ලැබුණා. චානකගේ වැඩත්, දරුවාගේ වැඩත් හැමදේම ඉටු කරන්න වුණේ පවිත‍්‍රාට..... ඒ සෑම කාර්යක්ම ඇය ඉතා හොඳින් ඉටු කළා. කිසිම දේකින් අඩු පාඩුවක් කළේ නැහැ.

චානකට ලැබුණු වැටුප් ප‍්‍රමාණයද ඒ සඳහා ප‍්‍රමාණවත් වුණා. චානකගෙ අනතුරත් සමඟ පවිත‍්‍රාට ජීවිතයේ තනිකමක්, අසරණකමක් දැනෙන්න වුණා. වයස අවුරුදු 26ක් වුණු පවිත‍්‍රා හිටියෙ තරුණ වයසෙ.

ඉඩක් ලැබුණු හැම වෙලාවකම චානකගෙ ලෙඩදුක් බලන්න ගාමිණි නිතරම ආව ගියා. අඩුපාඩු හැමදේම සොයා බැලූවා. දරුවාගේ වැඩකටයුතුත් හොඳින් සොයා බලා ඉෂ්ඨ කළා. හැම පැත්තකින්ම ඔවුන්ට උදව් කළා.

ගාමිණිගේ මේ හිවත්කම පවිත‍්‍රාට ගෙන දුන්නෙ ලොකු සතුටක්... තරුණ කඩවසම් පුද්ගලයෙකු වූ ගාමිණි තාම අවිවාහකයි. ඔහුට දෙවරක් හැරිලා බලන්න පුළුවන් තරමේ පි‍්‍රයමනාප සිත් ඇඳගන්නා සුළු පෙනුමක්ද තිබුණා. ගාමිණි කෙරෙහි පවිත‍්‍රාටද තිබුණෙ දැඩි කැමැත්තක්... ඒ ඔහුගෙ තිබුණු පෞරුෂත්වය නිසා.

දින සති එසේ ගතවෙද්දි ගාමිණිගේත් පවිත‍්‍රාගේත් හිතවත්කම ආදරයක් දක්වා පෙරළුණා. අවසානයේදී ඔවුන් දෙදෙනාගේ සම්බන්ධය ගොඩක් දුර ගිහින් තිබුණා.

ගාමිණි සහ පවිත‍්‍රා අඹු සැමින් ලෙස ජීවත්වීමේ පුවත චානකටද ආරංචි වීමට ගතවුණේ ඉතා ටික කලක් පමණයි.

චානකටදාව පවිත‍්‍රාට උපන් පුතා ගිහාන් මේ වෙද්දි කොළඹ පාසලක නේවාසිකව අධ්‍යාපනය ලබනවා. චානක තවමත් රෝද පුටුවෙන් ඇවිදිමින් ජීවිතය හොයනාව. මේ කතාවෙ විදිහට පවිත‍්‍රා වරදකාරියක්. ඇය වරදකාරියක් වෙන්න හේතු බොහෝමයක් තියෙනවා. ඒ කොහොම වුණත් හැඟීම්වලට ඉඩදීලා ආශාවන් එක්ක ජීවිතේ ගෙවන්න උත්සාහ කරන්න එපා කියලනම් පවිත‍්‍රලාට කිව යුතුමයි.

නම් ගම් මන:කල්පිතයි.

ධනු විජේරත්න -

ජීවිතය යනු තක්ෂලාවකි. දිනෙන් දින මොහොතින් මොහොත අත්දැකීම්වලින් එය පෝෂණය වෙයි. ඉන් ජීවිතයට පන්නරයක් ලැබෙයි. ජීවිතයේ හරිගිය තැන්, ජීවිතයේ වැරදුණ තැන් අලූත් පරපුරකට පාර කියාදෙයි. අදත් මම අන්ධකාරය තුළින් තාරුකා සොයමි. දීප්තිමත් ලස්සන තරුකා සොයමි. ඒ තාරුකා කොතරම් සොඳුරුදැයි විමසමි. සුපුරුදු සන්ඳ්‍යාව පැමිණ ඇත. මම ඇය එනතුරු ගංඟාරාම වැව අසබඩ අසුන්ගෙන සිටියෙමි. පාට පාට වර්ණාවලි දියරැුලි මත දඟකරයි. අපූරු දසුනකි. ඒත් ඒ සොඳුරු බව විඳගැනීමට සීතල සුළඟත් සමඟ හමා ආ දුර්ගන්ධය බාධාවක් විය. සැබැවින්ම සුන්දර සැමදේම සොඳුරු නොවන බව මම පසක් කරගතිමි. ජීවිතයේ හැඩය එයයි.


‘‘හායි කොහොමද’’
ඇය පැමිණ සිටියාය. තද රතුපාට ඇඟටම තදවන ගවුමකින් සැරසී ඇය පැමිණ සිටියාය. මම ඇය හා සිනාසුනෙමි. ඇගේ හිනාවත් ළෙන්ගතු විය. සැබැවින්ම ඇය පිරිපුන් යෞවනියකි. එක් වරක් ඈ දෙස බලන අයෙකු තවත් වරක් ඇය දෙස හැරී බලනවා නොඅනුමානය.

‘‘ඉතිං කොහොමද ජීවිතේ’’ මම ඇය හා දොඩමළු වුනෙමි.

‘‘අපි ඉතින් කඳුළු හංගාගෙන හිනාවෙන අයනේ නංගී.’’

ඇයගේ සිනහව අව්‍යාජ විය. ඒත් ඒ සිනහව තුළ වේදනාවක සේයා සැඟවී ඇති බව මට වැටහිණි.
1

‘‘මම කැමතියි ඔයාගේ කතාව අහන්න.’’ මම මගේ අවශ්‍යතාව පැවසුවෙමි. දිගු සුසුමක් ගත් ඇය ඇගේ කතාව මෙසේ දිග හැරියාය.

‘‘මගේ නම නේරංජි. මගේ අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම ගුරුවරු. මට එක අක්කා කෙනෙක් හිටියා. පවුලේ බාලයා වෙච්ච මම ගොඩක් දඟ චරිතයක්. උසස් පෙළ කරන දවස්වල පංති කට්කරලා චිත‍්‍රපටිබලන්න ගිහින් අහුවෙලා තාත්තගෙන් ගුටි කාලත් තියෙනවා.

ඉස්සර අපේ පන්තියේ කෙල්ලෝ ටික එකතුවෙලා හොරෙන් බලපු චිත‍්‍රපටිවල චරිත රඟපානවා. ඒ කාලේ ජීවිතේ කිසිම බරක් පතළක් තේරුණේ නෑ. හරිම සැහැල්ලූයි.

මගේ අම්මා ගොඩක් අහිංසකයි. අපි පාලනය කරන්නේ අපේ තාත්තා. ඒත් අපට රැුකවරණය  ඕනෑම කාලය වෙනකොට හදිසියේ හෘදයා බාධයක් හැදිලා තාත්තා නැතිවුණා. ඒ වෙද්දි අක්කා විශ්වවිද්‍යාලයේ හිටියේ. අම්මයි මායි ගෙදර තනිවුණා. අම්මා ඉස්කෝලේ ගියපුවාම එයා එනකම්ම මම ගෙදරට වෙලා ටී.වී. බලනවා. නැත්නම් පත්තර බලනවා.

එක දවසක් මම වෙළඳ දැන්වීමකට ගෑණු ළමයි ගන්න දැන්වීමක් දැක්කා. ඉස්කෝලේ අපේ කෙල්ලෝ සෙට් එකත් එක්ක රඟපාපු මට ඒක සිම්පල් කේස් එකක් කියලයි හිතුණේ.
6

ගෙදර කාටවත්ම නොකියා මම ඒ වෙළෙඳ දැන්වීමට තෝරගන්න ආයතනයට අයදුම්පත‍්‍රයක් දැම්මා. ඒකට පිළිතුරු ලියුමකුත් එවලා තිබුණා. මට සම්මුඛ පරීක්‍ෂණයට යන්න දවසකුයි වෙලාවකුයි දීලා තිබුණා. මම ඒ කිසිදෙයක් අම්මටවත් අක්කටවත් කිව්වේ නෑ. මගේ තිබුණ මුරණ්ඩුකමට තනියම මම කොළඹ ආවා. පළමුවෙනි දවසෙම මාව ඒ දැන්වීමට තෝරාගත්තා. මට අත්තිකාරම් මුදලකුත් ලැබුණා. මම ගෙදර ගියේ අම්මට අක්කට තෑගි ගොඩක් අරගෙන.

එදා ගෙදර යද්දි ? වුණා. අම්මගෙන් බැණුම් අහන්නත් වුණා. මම කොළඹ ගියපු කාරනේ අම්මට කිව්වට පස්සේ මම අරගෙන ගියපු තෑගි භෝග කිසිම දෙයක් එයා ගත්තේ නෑ. එයා මට කිව්ව එකම දේ. ‘‘අපි මේ ගමේ වැදගත් විදියට හිටපු මිනිස්සු. කාගෙන්වත් කයිකතන්දර ඇහුවේ නෑ..... ලෝකයා හිනස්සන්න එපා’’ කියලා. මම මුකුත් කිව්වේ නෑ. ඒත් මගේ හිතුවක්කාර හිත අම්මා කියපු කිසිදේකට ඇහුන්කන් නොදෙන්න එපා කියලයි කිව්වේ.

මම අම්මා ඉස්කෝලේ ගියාට පස්සේ ඇඳුම් කීපයකුත් දාගෙන කොළඹ නැන්දලගෙ ගෙදර ගියා. මම එච්චර මුරණ්ඩු වුණේ කොහොමද කියලා අද මටම පුදුම හිතෙනවා. අද මට මගේ අම්මාගැන පුදුම දුකක් හිතෙන්නේ නංගී. මම නිසා එයා කොච්චර හිතින් අඬන් ඇද්ද? ඒත් මොනා කරන්නද? ඉරණමේ තිබුණ විදියට හැමදේම සිද්ධ වුණා. මම වෙළෙඳ දැන්වීමට කැමතිවෙලා ලියුමක අත්සන් කළා. සල්ලිත් ගත්තා. ඒ නිසා අම්මා අකමැති වුණත් මට ඒ දැන්වීමට යන්නම වුණා. ඒ තමයි මගේ ජීවිතයේ වෙනස්කරපු මංසන්ධිය.

ඇය දිගු සුසුමක්ගෙන මොහොතකට නිහඬ වූවාය. ජීවිතේ හරිම පුදුමාකාරය. අපි පුංචි තිරයෙන් හෝ රිදී තිරයෙන් හෝ රියැලිටි ෂෝ වලින් හඳුනා ගන්නා තරුවලට කොතරම් ළෙන්ගතුවෙමුද? ඔවුන්ගේ හඬට ඔවුන්ගේ රුවට කොතරම් වශීකෘත වෙමුද? ඒත් ඒ ජීවිත තුළ කොතරම් කටුක දේ සැඟවී ඇතිද? ඇය යළිත් ඇගේ හඬ අවදි කළාය.

‘‘මම මගේ හිතුවක්කාරකම් හින්දම ජීවිතේට ආ අභියෝගවලට කිසිදු බියක් නැතිව මූණ දුන්නා. කෙල්ලෙක් වුණත් වැඩකළේ කොල්ලෙක් වගේ. ඒ නිසාම ස්කින් ටෙස්ට් එකටත් ගියේ තනිවමයි. ඒක පුංචි කාමරයක් පාට පාට ලයිට් දාලා තිබුණා. කැමරා කීපයක් තිබුණා. මට වාඩිවෙන්න, හිටගන්න කියලා එක එක විදියේ පින්තූර ගත්තා. ඒ හැම වෙලාවකම එතන හිටපු අයියා මම ඉන්න  ඕන විදියට අතපය, ඇඳුම සකස් කළා. සමහර වෙලාවට එකපාරටම කාමරය අඳුරුවෙනවා. ආයේ ලයිට් එනවා. පිරිමි දෙතුන් දෙනෙක් විතරයි හිටියේ.

ඒත් මට කිසිම බයක් හිතුණේ නැහැ. එතැන හිටිය අයත් මගේ හොඳ මිත‍්‍රයෝ වුණා. ඊට පස්සේ දවස් කීපයක්ම මම ෂූටින් ගියා. මගේ ඒ තිබුණ එඩිතරකම හින්දම පිරිමි අයත් එක්ක සුහදතාව ගොඩ නගා ගනිමින් මගේ කොටස් හොඳට රඟපෑවා. හැමෝම මට හොඳයි කිව්වා. ඒ මගේ පළමුවෙනි වෙළඳ දැන්වීම. එතනදී මට කිසිම කරදරයක් වුණේ නෑ. මුදලූත් ලැබුණා. ප‍්‍රසිද්ධියත් ලැබුණා. ඒ නිසා මට බයක් තිබුණෙත් නෑ.

මම මාස ගණනක් ගෙදර ගියේ නෑ. අම්මා නැන්දලාගේ ගෙදර ඇවිත් මාව බලලා ගියා. මම හිතුවක්කාර නිසා අම්මා මට වැඩි බලපෑමක් කරන්න ආවෙත් නෑ. එයා දන්නවා කොච්චර එපා කිව්වත් මම කරන්නේ මට  ඕන දේ කියලා. මම රඟපාපු වෙළඳ දැන්වීම දැකලා මට එක කලාකෘතියක රඟපාන්න අවස්ථාවකුත් ලැබුණා. මම ඒක ගොඩක් සතුටින් භාරගත්තා. ඒ තමයි මට මාව නැතිවුණ මූසල මංසන්ධිය.

ඒක වැඩිහිටියන්ට පමණයි නිර්මාණයක්. මට ලොකු මුදලක් දෙන්න පොරොන්දු වුණා. කතාවේ පිටපතත් කියවන්න දුන්නා. සමහර දර්ශන කැමරා ටි‍්‍රක්ස් කියලා කිව්වා. ජීවිතේ ගැන අබමල් රේණුවකවත් බයක් තිබ්බේ නැතිමම කිසිම චකිතයක් නැතිව ඒ නිර්මාණයට කැමති වුණා.

මට හිටපු එකම භාරකාරයා අම්මා. එයා ඉන්නේ ගමේ. මම ඉන්නේ ලොකු නැන්දලාගේ ගෙදර මම ගැන හොයන්න කවුරුවත් හිටියේ නෑ. ඒ නිසා භාරගත්ත චිත‍්‍රපටියේ වැඩ ටික කරන්න නුවරඑළිය පළාතට තනියම යන්න මම දෙපාරක් හිතුවේ නෑ. මමයි, මගේ පාට්නයි, කැමරා ශිල්පියොයි, අධ්‍යක්‍ෂකයි, නිෂ්පාදකයි තවත් දෙදෙනෙකුයි නුවරඑළියේ ගියා. අපි ලස්සන කන්දක් උඩ තිබුණ ගෙදරකයි නැවතුණේ. මාත් එක්ක තව ගෑණු කට්ටිය දෙන්නෙක් හිටියා. අපි එක කාමරේක හිටියේ. අනෙක් පිරිමි අය වෙනමයි හිටියේ.

එදා අපි නුවරඑළියට යද්දී හවස් වෙලා තිබුණේ. පිරිමි අයත් ගෑණු අයත් දෙගොල්ලොම ‘ඩි‍්‍රන්ක්ස්’ ගත්තා. මට ඩි‍්‍රන්ක්ස් අරගෙන පුරුද්දක් තිබුණේ නෑ. ඒත් මගේ ජීවිතේ නෑ, බෑ කියලා දෙයක් තිබුණේ නෑ කවදාවත්. ඒ නිසා මමත් පුරුදුකාරියක් වගේ එයාලත් එක්ක බිව්වා.

අනෙක් දවසේ කරන වැඩ ටික කතා කරලා කාලා බීලා අපි නිදාගන්න කාමරවලට ගියා. මම මත්වෙලා හිටියේ. අපේ කාමරයට ආපු එක අයියා කෙනෙක් අපේ අධ්‍යක්‍ෂතුම මට කතා කරනවා කිව්වා. මම එදා වැනි වැනීම කාමරයෙන් එළියට ගියා. එයා හිටියේ එළියේ බංකුවක වාඩිවෙලා මම එතනට ගිහින් වාඩි වුණා.

‘‘ඔයා මහ පුදුම කෙල්ලෙක්. ගමේ කෙල්ලෙක් කියලා කියන්නවත් බෑනේ වස්තුවේ....’’ ඔහු මගේ අතකින් අල්ලලා ළඟින්වාඩි කරවා ගත්තා.

‘‘එදා මට හිතුණේ ඒක මහ ලොකු දෙයක් කියලා. මම හිතුවේ එයා මහ ලොකු මිනිහෙක් කියලා. එයා මට කිව්වා.... කවදාකහරි මම ජනපි‍්‍රයම තරුවක් කරනවා කියලා. අර ඈත අහසේ පායලා තියෙන ලස්සන තරුවක් කරනවා කියලා. මම ඒ කතා අහලා ගොඩක් සතුටු වුණා. පාට පාට ලයිට්දාපු, ලොකු ස්ටේජ් එකක අත්පොළසන් නාදය මැද්දේ සම්මාන ගන්න හැටි එයා මට එදා ලස්සනට පෙන්නුවා. මම ඒ හීනේ අතරමං වුණා. මම ලස්සන සුරංගනාවියක්, මට තියෙන්නේ තාරුකා වගේ ලස්සන ඇස් දෙකක් කියලා එයා කිව්වා. එදා මට එයා මගේ ලෝකේ වීරයෙක් වුණා. එයාගේ පිහිටෙන් ජීවිතේ දිනන්නයි මට  ඕන වුණේ....

මත්වෙලා හිටපු මම එදා රැුය ගතකළේ එයාගේ තුරුලේ. කෙල්ලෙක් විදියට ගෙදරින් එළියට බැහැපු මම එදා ගැහැණියක් වුණා....

උදේ ඇහැරෙද්දි මම හිටියේ එයා ළඟ. මගේ හිස කැරකෙන්න ගත්තා. ජීවිතේ කිසි දේකට බයවෙච්ච නැති මම, කවදාවත් ඇස් දෙකට කඳුළක් නගාගත්තේ නැති මම ජීවිතේ පළමුවෙනි වතාවට ගෑණුකම ගැන තේරුම් ගත්තා. එදා මම හොඳටම ඇඬුවා. ඒත් ළිඳට වැටුණ මිනිහා ළිං කටින්ම ගොඩ වෙන්න  ඕන කියලා කියමනක් තියෙනවානේ. මමත් මාව විනාශ කරපු ඒ නරුමයාගේ කරේම එල්ලිලා එයා මට පෙන්නපු හීනය දකින්න අධිෂ්ඨාන කරගත්තා. ඒත් මම ඒ මිනිහාට දෙවනි පාරටත් රැුවටුණා කියාල හිතන්න තරම් මොළයක් එදාමට තිබුණේ නෑ. ඇගේ දෙනෙත් වියරුවෙන් මෙන් දිලිසුණා. මම ඇය දෙස බලා සිටියෙමි. අපි කාටත් සිහින ඇත්තෙමු. ඒත් ඒ සිහින සපුරා ගැනීමට යන මාවත් දුෂ්කරයි. සුදන ජනයාසේම දුදන ජනයාද එම මංමාවත්වල ගැවසෙති, සැරිසරති.

තාරුකාගේ ගිනි පුළිඟුවන් දෑස් ඇගේ ජීවිතයේ කිසිවකුත් නොදන්නා අඩවියක නැවතී ඇත. ඒ නිමේෂයට ඇය සදාකාලිකව වෛරකරන බවට ඇගේ මුවින් නික්මුණු දිගු සුසුම්වලින් කියැවුණි.

‘‘ඔයා දන්නවද මගේ ජීවිතෙත් අන්ධකාරයෙන් වැහිලා තියෙන්නේ....’’ ඇය යළිත් ඇගේ හඬ අවදිකළාය. මම නිහඬවම ඇගේ කතාවට සවන්යොමු කළෙමි.

‘‘එදා උදේ ඒ මිනිහා මට තවත් කාලකණ්නි යෝජනාවක් ගෙනාවා. ඔයා දන්නවද ඒ මොකක්ද කියලා. සමහර විට ඔයාට හිතාගන්නවත් බැරිවෙයි. මීට අවුරුදු කීපයකට ඉස්සරවෙලා තිබුණ සමාජ පරිසරයත් එක්ක මම ඒ තත්ත්වයට කොහොම මූණදුන්නද කියලා.’’

මම ඇය දෙස බැලූවෙමි. ඇය කියන්නට උත්සහ ගන්නේ කුමක්දැයි සිතුවෙමි. ඒත් මට එය නිශ්චය කරගත නොහැක. එහෙත් එය ඇගේ ජීවිතයේ එක අවාසනාවන්ත ඇත්දැකීමක පෙර නිමිත්තක් බව නම් මට පසක් විය. මම ඇගේ ඒ දුක්බර පුවත ඇගේ මුවින් වචන වනතුරු නිහඬව බලාසිටියෙමි.

‘‘මම මේ නිර්මාණයට දායකවුණේ ඒකෙ තියෙන සමහර දර්ශන කැමරා ටි‍්‍රක්ස් කියලා කියපු නිසා. ඒත් මේ නරුම මිනිහා ඒ දර්ශනවලට මට සජීවීව ඉන්න කිව්වා. මම මගේ තිබුණු හිතුවක්කාරකම් නිසා අම්මගේ හිතරිද්දලා තනියම කොළඹ ඇවිල්ලා කෙල්ලක් විදියට ආරක්‍ෂා කරපු හැමදේම නැතිකර ගත්තා. ඊට පස්සේ ඒ ගින්නත් එක්කම මුළු ලෝකයකට පේන්න සෑහෙන පිරිසක් ඉදිරියේ නිරුවත් දර්ශනවලට පෙනී සිටින්න කියලා බලපෑම් කළා. ඒ වගේම ඒ නිර්මාණයට වුවමනාවටත් වඩා මම වෙනුවෙන් වියදම් කරලා තියෙන්නේ කියලා චෝදනා කළා.

අන්තිමට මම ගොඩක් අසරණ වුණා. මට කරකියාගන්න දෙයක් නැතිවුණා. නන්නාඳුනන තැනක මට කාගේ පිහිටක්ද? මගේ තිබුණ දඟකාරකම්, කෙළිගති, සියල්ලක්ම හීන වුණා. මට ඒ මිනිස්සු කියපු දේ කරන්න වුණා. හැමෝම ඉස්සරහා මම මගේ ලජ්ජාභය වෙන්දේසි කළා.

ඇයගේ රෝසපාට කම්මුල් දිගේ කඳුළු ඇල්ලක් ගලාගෙන හැලූණාය. අපේ ජීවිතවල නොකියූ රහස් කොතෙක් නම් ඇත්දැයි මම සිතුවෙමි. ලොවට පේන්නට සිනාසෙන හදවතින් විඳවමින් ජීවත්වෙන චරිත කොතෙක් නම් වේදැයි මම සිතුවෙමි. සැබැවින්ම ඇය කවුරුන්ද? ඇය ලොව දකින්නේ කේසේද? අවබෝධ කරගන්නේ කෙසේද? ජීවිත මිථ්‍යාවෙන් වැසී ඇති ආකාරය නම් හරි අපූරුය. මම කඳුළු වියළුණු ඇගේ මුව දෙස බලාසිටියෙමි.

‘‘එදා මට මාව නැත්තටම නැතිවුණා. ජීවිතේ පළමුවෙනි වතාවට මත්පැන් බිව්වා. එදා ඒ ඊට පස්සේ දවසේ මුළු ලෝකෙටම පේන්න මම නිරුවත් වුණා. මම තවත් මොනවා රකින්නද? මට මගේ අම්මාගේ මූණ බලන්න බෑ. ආයෙත් ගමට ගිහින් ජීවත් වෙන්න බෑ. මම මගේ ජීවිතය මාව විනාශ කරපු ගෙන්දම් පොළොවෙන්ම හොයාගන්න  ඕන. ඒ නිසා මම මාව විනාශ කරපු නරුම මිනිහවම මගේ ඉලක්කයට යන්න පාවිච්චි කළා. ඒ මිනිහා බැඳපු මිනිහෙක්. දරුවෝ ඉන්න තාත්තා කෙනෙක්. මට තවත් දරු පවුලක් අනාථවෙයි කියලා හිතන මානසිකත්වයක් තිබුණේ නෑ. ඒ මිනිහාගේ බිරිඳගේ කඳුළු මම පිච්චියකට මායිම් කළේ නෑ. ඒ දරුවන්ගේ පුංචි හිත් ගැන අංශු මාත‍්‍රයක තරම්වත් අනුකම්පාවක් ඇතිවුණේ නෑ. මම මාව විනාශ කරපු මිනිහගේ ජීවිතේ එල්ලූණා. ඔහුගේ අනියම් බිරිඳ වුණා. නිත්‍යානුකූල බිරිඳටයි දරුවන්ටයි ලොකු ගින්දරක් දැනෙන්න ඇති. ඒත් මම ඒ ගැන හිතන්න කාලයක් මිඩංගු කළේ නෑ.

ඒ මිනිහා මාව කරළියට ගෙනවා. දීප්තිමත් නවක තරුවක් විදියට සමාජයට හඳුන්වලා දුන්නා. මමත් ටික ටික සමාජයේ ජනපි‍්‍රය තාරකාවක් බවට පත්වුණා. ඒ ආපු ගමනේ දේශපාලන අංශයේ ප‍්‍රධාන චරිත මට මුණගැහිලා තියෙනවා. අධ්‍යක්‍ෂකවරු, නිෂ්පාදකවරු මුණ ගැහිලා තියෙනවා. මම මගේ ටාගට්එකට යන්න  ඕනම දෙයක් කරන සුදානමින් හිටියේ.

සමහර අවස්ථාවල රුපියල් සීයට දෙසීයට විකිණෙන ගණිකාවක් නොවුණත්, දාස් ගණන්වලට විකිණෙන රෑ සමනලියක් වෙලා තියෙනවා. ලස්සන ගෙවල්, සුඛෝපභෝගී වාහන, රටරටවල සංචාර, විවිධ ඇඳුම් පැළඳුම්, පාර්ටිස්, නයිට් ක්ලබ් යන්න, විස්කි බ‍්‍රැන්ඩි බොන්න හොඳට සල්ලි  ඕන. මට මගේ රූපේ ඒකට ගොඩක් උදව් වුණා.

කවදාවත් කොල්ලෙකුට ආදරේ නොකරපු මම ආදරය මොනවගේද කියලා දැනගෙන හිටියේ නෑ. මම ආදරය කියලා හඳුනා ගත්තේ ලිංගික සූරාකෑම. අද මට හොඳ නමක් තියෙනවා. සල්ලි තියෙනවා. ව්‍යාපාර තියෙනවා. ඒත් තාම මම තනිකඩයි. මම කාවද විශ්වාස කරන්නේ. මට ආදරේ කරපු මාව රැකගත්තු මගේ අම්මා තාත්තා ඇරුණුකොට මේ ලෝකේ කිසිකෙනෙක් මම විශ්වාස කරන්නේ නෑ. හැමෝම අවස්ථාවාදියෝ ගෑනු ගෑනියෙක් උඩට එනවට කැමති නෑ. පිරිමි උදව්වක් කළොත් තවත් දේවල් බලාපොරොත්තු වෙනවා. හොඳ අයත් ඇති. ඒත් මට එහෙම අය මුණ ගැහිලා නෑ. ආදරය කියන්නේ බොරුවක්. අවස්ථාවාදී කියමනක්.

ඇය නිසල දිය දෙස බලාගෙන වියරු සිනහවක් නැගුවාය. සැබැවින්ම ඇයට ජීවිතය වැරදුනේ කොහේදිද? කවදාද? ඇය චෝදනා කරන්නේ කවුරුන්ටද? සිතීමට බොහෝ දේ ඇත.

‘‘ඔයා මොනවද කල්පනා කරන්නේ’’ ඇය මොහොතකට කල්පනාවේ වැටුණු මගේ සිත් දැහැනට එබී බැලූවාය.

‘‘ජීවිතේ ගැන’’ මම නිහඬ පිළිතුරක් දුනිමි.

‘‘ඔයාට මොනාද මම ගැන හිතෙන්නේ’’ ඇය මගේ සිතුවිලි උරගා බලන්නට සැරසුණාය.

මම කිසිවක් නොකියා ඇය දෙස බලා සිටියෙමි.

‘‘දන්නවද කාන්තා හිංසනය ගැන හැමෝම කතා කරනවා. ඒත් කවද්ද කොතනදිද කාන්තාවන් හිංසනයට පත් නොවුණේ. මම පුංචි කාලේ ගොඩක් දඟයි. ඒත් නරක නැහැ. මගේ තාත්තා ගොඩක් සැරපරුෂයි. සමහර විට එයා ළමයෙකුට දරාගන්න බැරි දඬුවම් මට දීලා තියෙනවා. ඒ වෙලාවට මට පුදුම තරහක් ආවේ. සමහර විට මම හිතුවක්කාර වැඩ කරන්න පුරුදු වුණෙත් ඒ නිසා වෙන්න ඇති. අපේ ගෙදර කි‍්‍රයාත්මක වුණේ තාත්තා ගේ නීතිය. අම්මා හැමවෙලාවෙම තාත්තාගේ නීතිවලින් හෙම්බත්වෙලා හිටියේ. ඒවා දැකපු මම ගෑනියෙක් අහිංසක වීම නිවටකමක් කියලයි හිතුවේ. අන්තිමට තාත්තා නැතිවුණාම මට ලොකු නිදහසක් ලැබුණා. මම මගේ ජීවිතය හොයාගෙන ගියේ තනියම. මට මම ගෑනියෙක් කියන එක අමතක වුණා. පිරිමි එක්ක එකට වාඩිවෙලා මත්පැන් බිව්වා. මගේ ගැහැනුකම ඔවුන් ව්‍යාජලෙස උදුරාගත්තා. මාව සමාජයේ වෙන්දේසි කළා. ප‍්‍රසිද්ධ තරුවක් වෙන්න එක එක්කෙනා සතුටු කරන්න වුණා. දෙපාරක් මම ඇබෝෂන් කළා. කවුද මම දිහා අනුකම්පාවෙන් ලැබුවේ. කවුරුවත් නෑ. හැමෝම අවස්ථාවාදියෝ. ඒ නිසා මගේ හිතේ කවුරුවත් වෙනුවෙන් අනුකම්පාවක් උපදින්නේ නෑ. මම මගේ ඉලක්කයට යන්න  ඕනම දෙයක් කරනවා.

ඇය දිගු සුසුමක්ගෙන පිට කළාය. මම ඇගේ නළියන දෑස්වලට එබුනෙමි.

‘‘ජීවිතේට හොඳ මිනිස්සුත් මුණ ගැහෙනවා. ඒ නිසා හැම වෙලේම අශුභවාදී වෙන්න එපා.’’ ඇය මගේ දෑත් තදින් අල්ලාගත්තාය.

‘‘ඒක ඇත්ත වෙන්න පුළුවන්. ඒත් මම විශ්වාස කරන්නේ කොහොමද? මට එහෙම අය මුණ ගැහිලා නෑනේ.’’ ඇගේ සැහැල්ලූ සිනාව යළිත් මතුව ආවාය.
‘‘පුංචි දරුවන්ගේ ලෝකේ ලස්සනයි. එයාලට අම්ම තාත්තාගේ ආදරේ දැනෙනවා නම් එයාලා හිතුවක්කාර වෙන්නේ නෑ. අනෙක් අය ගෑනු ළමයෙක් කාගේ හරි දුවක්, සොයුරියක් කියලා හිතනවා නම් මේ ලෝකේ ලස්සන වෙයි. ඒත් ඒක එක කතන්දර පොතක පිටුවක් විතරයි නංගී..... මිනිස්සු ඒ ගොල්ලන්ගේ සිතුවිලි වෙනස් නොකරගන්නා තාක්කල් අපි වගේ අහසේ ලස්සනට බබළන, කළුවරේ ලෝකෙට හොරෙන් අඬන චරිත උපදිනවා. ඒක කාටවත් වළක්වන්න බෑ.....

ඇය මගෙන් සමුගෙන යාමට නැගී සිටියාය. ඇයට සමුදුන් මම නිසසල දියමත වැටුණු විවිධ වර්ණාවලි දෙස බලා සිටියෙමි. කවුරුන් හරිද? කවුරුන් වැරදිද, තීරණය කළ යුත්තේ කුමක්ද?

සටහන - කුමාරි හේරත්

රැකියා කරන ස්ථානයේදී අහිංසකව හා නිහඬව සිටින කාන්තාවන්ට සිදුවන අයුතු ලිංගික බලපෑම් හා වෙනත් අපයෝජන පිළිබඳව බෙහෙවින් අසන්නට ලැබේ. එවැනි ක්‍රියා ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනය තුළද සිදුවන බැව් එහි සේවය කළ ජ්‍යෙෂ්ඨ විධායක නිලධාරිණියක ලබා දුන් වාචික ප්‍රකාශයක්  මගින් අනාවරණ වී තිබේ.

මහත්වරුන්ගේ ක්‍රීඩාවේ මහගෙදර වන ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ සිදු වූ ඇදහිය නොහැකි කටයුතු සම්බන්ධ තොරතුරු හෙළිදරව් වූයේ එහි අලෙවි අංශයේ හිටපු ලේකම්වරියක වන ගයාත්‍රි වික්‍රමසිංහ විසින් එම ආයතනය මගින් පවත්වන ලද විධිමත් විනය පරීක්ෂණයකදී කරන ලද අනාවරණයකදීය.

“මා ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ සේවය කළ අවදියේ කාර්ය මණ්ඩලයේ ඇතැම් පුද්ගලයන්ගේ අයුතු ලිංගික බලපෑම් ඇතුළු විවිධ අතවර රැසකට මුහුණ දුන්නා. සවස් යාමයේ බීම වර්ග ඇණැවුම් කිරීම සඳහා ඔවුන් මට සමාජශාලා සාමාජිකත්වයක් ලබා දීමට යෝජනා කළා. ඇතැම් පුද්ගලයන් ඔවුන්ගේ අනියම් සබඳතා පිළිබඳව සේවා කාලයේදී මට පවසා තිබෙනවා. මා ශාරීරික වශයෙන්ද ලිංගික බලපෑම්වලට ලක් වුණා. 2012 සිදු වූ එවැනි එක් අතවරයක් සම්බන්ධයෙන් මා විසින් එවක සිටි ප්‍රධාන විධායක නිලධාරි අජිත් ජයසේකර මහතාට පැමිණිලි කරනු ලැබුවා. ඔහු එය සභාපති උපාලි ධර්මදාස මහතාට යොමු කළ අතර ඔහු එම ප්‍රශ්නය නිරාකරණය කිරීමට පියවර ගත්තා.

මට අතවර කළ පුද්ගලයන් ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයට සම්බන්ධ  එක්තරා පිරිසක්. ඒ අතර හිටපු කමිටු සාමාජිකයන්ද සිටියා. මේ අවස්ථාවේ මා ඔවුන්ගේ නම් අනාවරණ නොකළත් අවශ්‍ය අවස්ථාවක සියලු දෙනා හෙළිදරව් කිරීමට සූදානම්. අවිවාහක කාන්තාවක වශයෙන් මෙවැනි දේ සම්බන්ධයෙන් පැමිණිලි කොට මගේ ප්‍රතිරූපය කිලිටි කර ගැනීමට මට අවශ්‍ය වූයේ නැහැ. එහෙත් නිර්දෝෂී පුද්ගලයන් ඉලක්ක කර ගනිමින් මාධ්‍ය මගින් අසත්‍ය ප්‍රචාර ගෙන යාම නිසා මේ පිළිබඳව හෙළිදරව් කිරීමට සිදු වුණා. මා පිළිබඳ අසත්‍ය තොරතුරු රැසක් විවිධ පුවත්පත්වල පළ කෙරුණා. කෙසේ වුවද මා පිළිබඳව පළ කළ අසත්‍ය ප්‍රකාශ සම්බන්ධයෙන් එක්තරා  පුවත්පතක් 2014 සැප්තැම්බර් 17 දින සමාව ඉල්ලා තිබුණා.

තරගාවලි සංවිධානය කිරීමේදී එයට සම්බන්ධ වූ එකම නිලධාරිණිය මායි. තරග සංචාර සංවිධානය කිරීමට සම්බන්ධව සිටි සමයේ සහය කාර්ය මණ්ඩලයේ ඇතැම් පුද්ගලයන්ගේ ලිංගික අතවරවලට හා දුරාචාර ක්‍රියාවලට මුහුණ දීමට මට සිදු වුණා.” යනුවෙන් ගයාත්‍රි වික්‍රමසිංහ ප්‍රකාශකොට තිබුණාය.

ඇය විසින් සියලු තොරතුරු හෙළිදරව් කිරීමට තීරණය කරනු ලැබුවේ ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනය  ඇයගේ සේවය අවසන් කළ බවට කරන ලද දැනුම් දීමත් සමඟිනි. එහි ඇතැම් නිලධාරින්ගේ දුරාචාර ක්‍රියා සඳහා ඇය සහය නොදැක්වීම ඇයගේ සේවය අවසන් කිරීමට බලපා තිබිණි.

“අතීතයේ සිදු වූ අතවර සම්බන්ධයෙන් ප්‍රකාශයක් කර තිබුණත් මා වෙත නිකුත් කර ඇති චෝදනාපත්‍රය අර්ථ විරහිත, පදනම් විරහිත, සාවද්‍ය හා ඔවුනට අවනත නොවූ බැවින් මගෙන් පලිගැනීම සඳහා ඉදිරිපත් කළ එකක් බැව් මට හැඟී ගියා”

කිසිදු ප්‍රබල සාක්ෂියකින් තොරව විවිධ වෙබ් අඩවිවල ගයාත්‍රි වික්‍රමසිංහට එරෙහි තොරතුරු පළවී තිබූ අතර ඒවායේ ස්වරූපය අනුව  තමා විනාශ කිරීමේ අරමුණින් ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ ඇතැම් නිලධාරීන්ගේ අනුදැනුම මත ඒවා පළ කෙරී ඇති  බැව් ඇයට වැටහිණි.

මෙම වෙබ් අඩවි සහ පුවත්පත් ලිපි මගින් එල්ල කෙරුණු චෝදනා බරපතළ හෙයින්, ඇය මුහුණ පෑ අතවර සම්බන්ධයෙන් සවිස්තර වාර්තාවක් ලබා දෙන ලෙසට ක්‍රිකට් ආයතනයේ ප්‍රධාන මෙහෙයුම් නිලධාරි ජෙරොම් ජයරත්න සැප්තැම්බර් 7 වැනි දින ඇයට දැනුම් දුන්නේය.

ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනය කෙරෙහි ඇය තුළ වූ විශ්වාසය කඩවී තිබූ හෙයින් එයට ප්‍රතිචාර දැක්වීමෙන් ඇය වැළකී සිටියාය. එම වාර්තාව යොදා ගනිමින් ඇය ඉලක්ක කර යළි වෙබ් අඩවි මගින් මඩ ප්‍රහාරයක් එල්ල කිරීමට දරන උත්සාහයක් ලෙස ඇයට හැඟිණි.

කෙසේ වුවද ගයාත්‍රි වික්‍රමසිංහ එතරම් පිරිසක් නමින් හඳුනාගෙන සිටි චරිතයක් නොවූවාය. ඇය ක්‍රිකට් ලෝකයේ අවධානයට ලක් වූයේ සයිබර් අවකාශයේ ඇය සම්බන්ධයෙන් පළවූ පුවත් නිසාය. කිසිදු අධීක්ෂණයකින් හා පාලනයකින් තොරව සැමට ප්‍රවිශ්ට විය හැකි අන්තර්ජාල මාධ්‍යකරණය නිසා ඇය කතා බහට ලක්වූවාය.

තමාගෙන් අයුතු ප්‍රයෝජන ලබා ගත නොහැකි වීමෙන් ඉච්ඡාභංගත්වයට පත් ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ නිලධාරීන් පිරිසක් තමා සම්බන්ධ අසත්‍ය තොරතුරු වෙබ් අඩවි ඔස්සේ ප්‍රචාරය කිරීමට ක්‍රියා කළ බැව් වික්‍රමසිංහ සඳහන් කරන්නීය. කෙසේ වුවද සනාථ කිරීමට තරම් සාක්ෂි නොමැති වූ එම පුවත් ලැව් ගින්නක් සේ ඕපාදූප මාධ්‍ය ඔස්සේ පැතිර ගිය අතර ඒ සම්බන්ධයෙන් විමර්ෂණයක් පැවැත්වීමට ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයට බලපෑම් කෙරුණද කිසිවක් සිදු නොවීය.

වික්‍රමසිංහට එරෙහිව ඕපාදූප මාධ්‍ය ඔස්සේ ප්‍රචාරය වූ චෝදනා අතර ටෙස්ට් තරගයක් අතරතුර ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයකු සමග රැයක් ගත කළ බවට වූ පුවත හා ව්‍යාජ ලෙස මුදල් ලබා ගැනීම සඳහා බිල්පතක අගය වෙනස් කිරීම යන චෝදනා ප්‍රධාන විය. ක්‍රිකට් ලෝකය තුළ ඇය ජනප්‍රිය වීමටත් අප්‍රසාදයට පත්වීමටත් බල පෑ ප්‍රධාන කරුණු වූයේ මේවාය.

වික්‍රමසිංහ ඉතා සුහදශීලී, විශ්වාසි, සෘජු චරිතයකි. ඇය කාර්යශූරය. තම කාර්යය දක්ෂ ලෙස ඉටු කරන්නියකි.  වික්‍රමසිංහගේ මෙම දක්ෂතා ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ නූගත්, අදක්ෂ නිලධාරීන්ගේ සහ එම ආයතනය තුළ හැසිරෙන ඔවුන්ගේ හෙංචයියන්ට ගෝචර නොවීය. එහෙයින් ඔවුහු ඇයට අඩන්තේට්ටම් කිරීමට හා ඇයට එරෙහි අසත්‍ය ප්‍රචාර  ගෙන යෑමට ක්‍රියා කළහ. අවසානයේ ඇයගෙන් නිදහස් වීමට ඔවුනට හැකි වුවද ඔවුන් ඉදිරිපත් කළ චෝදනාවලින් වැඩි ප්‍රමාණයක් ඇයගේ ඉහළ නිලධාරියා විසින් ප්‍රතික්ෂේප කර තිබිණි.

ඇයට එරෙහිව ඉදිරිපත් කෙරුණු චෝදනා අතර ඇය අදක්ෂ බවට සඳහන් කිසිදු චෝදනාවක් නොවීය. ඇයට එරෙහි චෝදනා වූයේ රාජකාරි කාලය තුළ හිස පීරීම, මේකප් දැමීම, නිය වර්ණ ගැන්වීම, දුරකථනයෙන් ශබ්ද නඟා කථා කිරීම හා පමා වී සේවයට පැමිණීම වැනි දේය. කෙසේ වුවද පමා වී සේවයට වාර්තා කළ දිනවල සේවා කාලයෙන් පසුව කාර්යාලයේ රැඳී සිටිමින් තමාට පැවැරුණු  රාජකාරි කටයුතු අවසන් කිරීමෙන් පසු කාර්යාලයෙන් නික්ම යාම ඇගේ සිරිත විය. ඇයගේ සේවා කාලය තුළ වැඩ කළ යුතු නියමිත පැය ගණනට වඩා පැය 39ක් හා මිනිත්තු 2ක කාලයක් වැඩිපුර සේවය කර තිබූ බැව් ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනය මගින් පවත්වන ලද විමර්ශනයේදී අනාවරණ වූයේය. ඇය සේවයට ප්‍රමාද වී පැමිණියේ ක්‍රිකට් ආයතනයට සම්බන්ධ අනුග්‍රාහකයන්ගෙන් ආයතනයට ලැබිය යුතු චෙක්පත් ලබා ගැනීමට යෑම හේතුවෙන් බැව් ඇගේ ඉහළ නිලධාරියා විසින් තහවුරු කර තිබිණි.

වික්‍රමසිංහ තමාට සිදුවූ අතවර සම්බන්ධයෙන් හෙළිදරව් කිරීමට තීරණය කරනු ලැබුවේ  කිසිදු අවවාදාත්මක ලිපියක් හෝ ලබා නොදී එක්වරම සේවයෙන් ඉවත් කිරීමට බලධාරීන් විසින් ගන්නා ලද තීරණය මත ඇතිවූ දැඩි කලකිරීම හේතුවෙනි. සේවයේ නිරතව සිටි සමයේ මේ පිළිබඳව හෙළි කිරීමට ඇය බිය වූයේ එමඟින් ප්‍රශ්න රැසක් මතු වේයැයි ඇය සිතූ බැවිනි. එහෙත් ඇයට එල්ල වූ චෝදනාවලින් පසු  තව දුරටත් මෙම ගැහැට නොවිඳිය යුතුයැයි සිතූ ඇය  සියල්ල හෙළි කිරීමට තීරණය කළාය.

ඇය ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයට එරෙහි කණ්ඩායම් සමඟ සබඳතා පවත්වන බවට ක්‍රිකට් ආයතනයේ නිලධාරීහු සැක පහළ කළ අතර, තමා සේවයෙන් ඉවත් කිරීම සඳහා එයද එක් හේතුවක් කරගත් බව ඬේලි මිරර් පුවත්පත සමඟ පවසා සිටියාය. එකල අලෙවි අංශයේ ප්‍රධානියා මෙන්ම වික්‍රමසිංහගේ ඉහළ නිලධාරියා වූ වජිර දසනායකගේ ප්‍රකාශයේ සියල්ල සිදුවූ ආකාරය සම්බන්ධයෙන් පැහැදිලි චිත්‍රයක් ඉදිරිපත් වී තිබිණි.

මැයි 30 වැනි දින ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ කාර්ය මණ්ඩලය සමඟ පැවැති  සාකච්ඡාවකදී ඇතැම් කාර්ය මණ්ඩල සාමාජිකයන්ගෙන් රහස්‍ය තොරතුරු වෙනත් පාර්ශ්වවලට ලැබෙන බව තමා දන්නේ යැයි ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් ආයතනයේ සභාපතිවරයා පැවසූ බැව් දසනායක සඳහන් කළේය. එවැනි බාධක ඉවත් කිරීම සඳහා තමන් නිසි පියවර ගන්නා බවත් ඒ සඳහා වන නීති රාමුව තමා දන්නා බවත් සභාපතිවරයා ප්‍රකාශ කළ බැව් දසනායක වැඩිදුරටත් සඳහන් කර තිබිණි.

මෙම රැස්වීම සම්බන්ධයෙන් ගයාත්‍රි වික්‍රමසිංහ ප්‍රකාශ කොට තිබුණේ රහස්‍ය තොරතුරු මාධ්‍යයට ලබා දීම සම්බන්ධයෙන් සභාපතිවරයා එම සාකච්ඡාවට සහභාගී වී සිටි පිරිසට චෝදනා කළ බවය. තමන්ට තොරතුරු සපයන්නන් මගින් විරුද්ධවාදීන්ට සහය දක්වන පුද්ගලයන් කවුරුන්දැයි තමා හඳුනාගෙන ඇති බවත්, ඔවුන්ට එරෙහිව පසුදිනම ක්‍රියාමාර්ග ගන්නා බවටත් ඔහු තර්ජනාත්මක ස්වරූපයෙන් ප්‍රකාශ කොට තිබිණි. තමා නීතිය හොඳින් දන්නා බවද, මෙවැනි අවස්ථාවක ක්‍රියා කළ යුතු ආකාරය පිළිබඳව පැහැදිලි අවබෝධයක් ඇති බවද සභාපතිවරයා පැවසූ බැව් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රකාශයේ සඳහන් විය.
පසු දින සිදු වූයේ කුමක්දැයි අනාවරණ කළ දසනායක, “ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියා මා ඔහුගේ කාමරයට කැඳවා අකැමැත්තෙන් මෙන් මට ලිපියක් බාර දුන්නා. තුන් මසක කාලයකට මගේ වැඩ තහනම් කර ඇති බව එම ලිපියේ සඳහන් වුණා. ඉන් අඩ හෝරාවකට පමණ පසු මට දැන ගන්නට ලැබුණා වික්‍රමසිංහටද එවැනි ලිපියක් ලැබී තිබූ බව” යනුවෙන් ප්‍රකාශ කර තිබිණි.

lankadeepa -

ලෝචනා කියන්නේ පවුලේ බඩපිස්සි. ඇගේ වැඩිමහල් සහෝදරිය විවාහ වෙලා ගොඩාක් ඈතට ගිහින්. ගෙදර ජීවත් වුණේ අම්මයි, තාත්තයි ලෝචනයි විතරයි. ලොකු දෝණි දීග දුන්නට පස්සෙ අම්මගෙයි, තාත්තගෙයි හිතේ තිබුණු ලොකුම බලාපොරොත්තුව තමයි ලෝචනා. අහිංසක මාපියෝ දෙන්නා මහපොළවත් එක්ක ඔට්ටු වුණේ රජ වෙන්න නෙමෙයි. ගෙදර හිටපු පුංචි එකීට හොඳට උගන්නන්න. ආදරේ ගැන ජීවිතේ ගැන හයක් හතරක් නොතේරෙන වයසෙදිම ලෝචනා පේ‍්‍රම සබඳතාවක් ඇති කරගත්තා. සොඳුරු විදිහට දැනුණු ආදරෙත් එක්ක ඇගේ ජීවිතේට ළං වෙච්ච සමීර යුද හමුදා සෙබළෙක්. සමීරව ලෝචනාට මුණ ගැහෙන්නේ ලෝචනාගේ ඥාති නිවසකදි. පුංචි කොළ කෑල්ලක ලියලා දීපු සමීරගෙ දුරකථන අංකයට කථා කරන්න ලෝචනා දෙවරක් සිතුවෙ නැහැ. ඒ ඇතිවුණ කථාබහ පේ‍්‍රමයකට පෙරළෙන්න ගියේ දින කිහිපයක් විතරයි.

13_PAGE_05_RASA
කොළඹ ප‍්‍රදේශයේ සේවයේ නියුතු සමීර ඔහුට ලැබෙන හැම නිවාඩුවකටම ලෝචනා මුණ ගැහෙන්න ගියා. ඒ වෙනකොට මේ ආදරේ බොහෝ දුර ගිහින් තිබුණා. ලෝචනාගෙත් සමීරගෙත් පෙම් සුවේ නවාතැන් වුණේ පාසල් මාවතේම පිහිටි ලැගුම් හලක්. ලෝචනාව තමන්ගෙ කරගන්න හිතේ පුරවගත්තු බලාපොරොත්තුවත් එක්ක ඇගේ අවශ්‍යතාවලට බොහෝ අවස්ථාවල වියහියදම් දැරුවා. ලෝචනාගෙ මාපියෝ මහා ලොකු සල්ලිකාරයො නෙමෙයි. තරුණ වයසෙ විලාසිතා කරන්න අනවශ්‍ය වියදම්වලට දෙන්න ඒ තාත්තා ළඟ මුදල් තිබුණෙ නැහැ. මේ නිසා ලෝචනා ඇගේ සමහර අඩුපාඩුකම් මාපියන්ට වඩා පැවසුවෙ සමීරට. අහිංසක අම්මයි තාත්තයි පුළුවන් විදිහට මහ පොළව එක්ක ඔට්ටු වෙලා ලෝචනාට උගන්නන්න ලොකු කැපකිරීමක් කළා. ඒත් ඒ කැපකිරීමේ දාඩිය කඳුළු ලෝචනාට දැනුණෙ නැහැ.

ඇය ආසකරන දේවල් ගන්න සෑම මාසෙකම මුණගැහෙන්න එන අවස්ථාවල සමීර මිල මුදල් දුන්නා. ඇඳුම් අරන් දුන්නා. මේ දේවල් දකින අම්මා අහන ප‍්‍රශ්නවලට දෙන්න උත්තරත් ඇය ළඟ තිබුණා. මම අම්මට ගොඩාක් බොරු කිව්වා. ඒ කියපු හැම බොරුවක් ගාණෙම මම අද විඳවනවා. අම්මා මාව ගොඩාක් විශ්වාස කළා. අම්මට මං ගැන පුංචි සැකයක්වත් ඇති වුණේ නැහැ. අම්මයි, තාත්තයි හිතන් හිටියෙ මම හොඳට ඉගෙන ගනීවි කියලා. ඒ දෙන්නා ගොඩාක් සතුටින් හිටියෙ මම පන්තියෙ ගොඩක් ඉස්සරහින් හිටපු නිසා. ඒ හැම දේම අද බොඳවෙලා ගිහිල්ලා. හැම දේකටම වඩා මට  ඕන වුණේ සමීර අයියා ළඟින් තියාගන්න. සමීර අයියා මට නැති වේවි කියලා බය හිතුනා. ඒ නිසාම මම සමීර අයියාට ගොඩාක් ළං වෙන්න උත්සාහ කළා. මම එයාගෙ ආදරේ දැක්කෙ හරිම සොඳුරු විදිහට. පුළුවන් හැම වෙලාවකම අපි මුණ ගැහුණා. ඒ අතර මගේ අඩුපාඩුකම් ගොඩක් සොයලා බැලූවෙ සමීර අයියා. මට කවදාවත් සමීර අයියා ගැන අවිශ්වාසයක් ඇති වුණේ නැහැ. මම මටත් වඩා එයාව විශ්වාස කළා. ඒ විශ්වාසය නිසාම සමීර අයියා එක්ක  ඕනම තැනකට යන්න මට බයක් දැනුණෙ නැහැ. මම මගේ මුළු ආත්මෙම එයා වෙනුවෙන් පූජා කළා. මේ හැමදේම කළේ සමීර අයියව මගේ ළඟින් තියාගන්න.
tdfjh
සිහින ලෝකෙක තනි වෙච්ච ලෝචනාට තමන්ගෙ මාපියන්ටත් වඩා ජීවිතේ වටිනාම පුද්ගලයා වුණේ සමීර. ඒ වෙනකොට ලෝචනා මුළු ලෝකෙට හොරා ගැහැණියක් වෙලා ඉවරයි. හෝටල් කාමරය ඇතුළෙ තාවකාලික සතුටක් එක්ක ජීවත් වුණ ලෝචනා තමන් පණ වගේ ආදරය කරපු සමීර මහාමෙරක් තරම් විශ්වාස කළා. පෙම් සුව විඳින බොහෝ අවස්ථාවලට සමීර ලෝචනාගෙ ඡුායාරූප ලබාගත්තෙ ඇයට හොර රහසෙමයි. ඇගේ නිරුවත් ඡුායාරූප, වීඩියෝ දර්ශන සමීරගෙ ජංගම දුරකථනය ඔස්සේ ලබා ගැනීමට තරම් සමීර ඇය සමග මුණ ගැසුණ බොහෝ අවස්ථාවලදී සූක්‍ෂම වුණා.

රත්තරං මාපියො දෙන්නගෙ දෙපා වැඳලා ආශිර්වාද අරන් පාසල් යන්න ගෙදරින් එන ලෝචනා නගරයේ පොදු වැසිකිළිය තුළදී පාසල් ඇඳුම උනාදමා වෛවර්ණ ඇඳුමකින් සැරසී සමීර සමඟ හෝටල් කාමරයට ගියා. පාසල අවසන් වෙන වෙලාවට ගෙදර ගියේ කිසිවක් නොවුණ ගාණට. මේ රවට්ටන්නෙ අහිංසක මාපියො නෙමෙයි තමන්මයි කියලා ඇයට තේරුම් යනකොට ජීවිතේ විනාශ වෙලා ඉවරයි.

කාලය දින සති මාස ගෙවිලා ගියේ පුදුම ඉක්මනට. ඔය අතරතුර හදිසියේම සමීරට උතුරු පළාතට ලැබුණු ස්ථාන මාරුවීමත් සමග ලෝචනාගේ ලෝකෙම කඩා වැටුණා. ස්ථාන මාරුවත් එක්ක වෙනදා වගේ මුණ ගැහෙන්න, කථා කරන්න හැකියාවක් ඔහුට ලැබුනෙ නැහැ.

ඔය අතරේ සමීර අයියගෙ යාළුවෙක් මට නිතර දුරකථනයෙන් කථා කළා. සැප දුක හෙව්වා. යාළුවෙක් වගේ හිටියා. සමීර අයියත් දැනගෙන හිටියා එයාගෙ යාළුවො මාත් එක්ක කථා කරනවා කියලා. ඒ අයියා ටිකක් අමුතු කෙනෙක්. එයා මගේ ජීවිතේට ටිකටික ළං වෙන විදිහට කථා කළා. සමහර දවස්වලට සමීර අයියගෙන් කෝල් එකක්වත් නැති වෙලාවට ඒ අයියට කථා කරලා මම දුක කිව්වා.’’

කාලයත් සමග ලෝචනාගෙ දුක සැප සොයපු සමීරගෙ හොඳම යාළුවා සහ ලෝචනා අතර තිබුණු හිතවත්කම පේ‍්‍රමයකට හැරෙන්න මහ කාලයක් ගියේ නැහැ.

ලෝචනා පේ‍්‍රම සබඳතාවන් දෙකම සමබරව පවත්වාගෙන ගියේ දෙදෙනාගේම හිත රිදවන්න බැරි කමට. එහෙත් නිවාඩුවට ගමට පැමිණෙන සමීරට තමන්ගෙ මිතුරන් හරහා මේ පෙම්පලහිලව්ව කන වැටෙන්න මහ කාලයක් ගතවුණේ නැහැ. යහළුවන් සමග විනෝද වෙන සමීරට මධුවිත තොලගාපු යාළුවො ලෝචනාගෙ චරිතය පිළිබඳ පවසන ඇතැම් කථාවලින් සමීර තමන්ගෙ හොඳම යහළුවන් සමග පවා අඩදබර ඇති කරගත්තා. එහෙත් සත්‍ය වසන් වුණේ කෙටි කාලයක් පමණයි.

ලෝචනාගේ මේ අමුතු සෙල්ලම අල්ලන්න සමීර ලෝචනා පස්සෙ ලූහුබැන්දා. කිසිදු වෙනසක් නොපෙන්වා සමීර ලෝචනාට වෙනදටත් වඩා ආදරේ කළා. ඒත් සමීර ලෝචනාගෙ මේ සෙල්ලමේ අවසානයක් දැක්කේ නැහැ. ඒ පේ‍්‍රමය වෛරයට පෙරළෙන්න ගියේ තත්පර ගාණයි. සමීරගේ මිතුරෙකුගෙන් ලැබුණු දුරකථන ඇමතුමක් මත සමීර ලෝචනා පසුපස ලූහුබැන්දා. තමන් පණ වගේ ආදරේ කරපු පෙම්වතිය තමන්ගේම මිතුරෙකුගෙ අතේ එල්ලිලා හෝටල් කාමරයේ පෙම් සුව විඳිනවා බලා ඉන්න පුළුවන් කාටද?

ක්ෂණික ආවේගශීලිත්වය පාලනය කරගත නොහැකිව සමීර ලෝචනාට අත ඉස්සුවා. ලජ්ජාව සහ අසරණකමින් සමීරගෙ දෙපා ළඟ ඇද වැටුණ ලෝචනා සමීරගෙන් සමාව යැද්දා.

‘‘උඹ දැනගනිං ලෝචනා මම උඹට මැරෙනකම් විඳවන්න දෙයක් කරනවා’’

‘‘උඹ දන්නෙ නැහැ සමීර කියන්නෙ කවුද කියලා’’

සමීරගෙ ක‍්‍රියා කලාපයන් එන්න එන්නම දරුණු වුණා. ඉවසීම ඉක්මවා ගිය සමීර ලෝචනාගෙ ගෙදරට ගිහින් ලෝචනා කොල්ලොත් එක්ක කාමර ඇතුළෙ පෙම්සුව විඳපු හැටි, ලෝචනා වෙනුවෙන් කරපු දේවල් හැමදේම මාපියො ඉදිරියේ වැමෑරුවා. ලෝචනාගෙ අහිංසක මාපියො දෙන්නගේ ඇස්වල කඳුළු හිතේ ගින්දර පෑන් තුඩකින් ලියලා ඉවර කරන්න බැහැ.

ලෝචනා කළේ බරපතළ වරදක් කියලා ඇය තේරුම් ගන්න කොට ඇගේ ජීවිතේ විනාශ වෙලා ඉවරයි. සමීරගේ සිතේ ලෝචනා පිළිබඳ පළිිගැනීමේ චේතනාව දිනෙන් දින දරුණු වුණා.

ඔහුගේ ජංගම දුරකථනයේ තිබුණු ලෝචනාගෙ නිරුවත් ඡුායාරූප, වීඩියෝ දර්ශණ යහළුවන් අතර මුදා හැරියෙ ආදරය පිට පෙරළුණු වෛරය නිසා. සීඞී තැටි හරහා දුරගමන් බස්රථ වලට, පිටකොටුව ක්‍ෘ වෙළඳසල් වලට, ත‍්‍රීරෝද රථවලට ඇගේ නිරුවත් ඡුායාරූප බෙදාහැරියා.

මේ දේවල් එක්ක ලෝචනාගෙ දෙමාපියන්ට ගමේ ජීවත්වීමට තරම් වාතාවරණයක් තිබුණෙ නැහැ. දහදුක් විඳලා දරුවො හදලා ඒ අහිංසක මාපියො විඳින අපවාදවලට අද ලෝචනා මුළු ජීවිතෙන්ම වන්දි ගෙවනවා.

සමීරගෙ ක්‍ෂණික කෝපය ලෝචනාගෙ මුළු ජීවිතේම විනාශ කරන්න ගියේ තත්පර ගාණයි. ආදරය කියන්නෙ එක්තරා විදිහක රැුවටීමක්. තරුණ හිත් ව්‍යාකූලයි. මෙවැනි සැබෑ ආදරය හඳුනා නොගත් පෙම්වතුන් මේ සමාජයේ  ඕන තරම් ඉන්නවා. ආදරයයි වෛරයයි අතර තියෙන්නෙ කෙස් ගහක වෙනසක්. ආදරය කරද්දි ජීවිත එක්ක සෙල්ලම් කරන්න එපා. ආදරය සුන්දරයි වගේම අසුන්දර වෙන්න යන්නෙත් සුළු වෙලාවයි. ඔයාගේ ජීවිතේ කොතැනක හරි වැරදුණොත් පණ දෙන්න ආපු පිරිමි එදාට නැහැ. ඉතුරු වෙන්නෙ ඔයාගෙ අහිංසක මාපියො දෙන්නා විතරයි. ඔයාගෙ රොඞ්ඩ වුණත්, දරුකැක්කුමට ඔයාව තාම රත්තරං මාපියන්ට වටිනවා.

මෙහි නම් ගම් මනඃකල්පිතය.

නදිෂා අතුකෝරල -

මගේ බිරියගේ පියා මියගොස් අවුරුදු විස්සකට කිට්ටුය. වත්තේගම සිට විහිදෙන ඇල්කඩුව පාරේ කඳුහෙල් - දියදහරා - තේවතු ගහන රමණීය පරිසරයක පිහිටි ඉඹුල්පිටිය ගම්මානයේ ඔහු ජීවත් විය. ඔහු රැකියාවෙන් සමූපකාර කළමනාකරුවෙකි. කමිසය හැඳ ගමනක දී කබාය අඳින ඔහු ගැමියන් හැඳින්වූයේ ලියන මහත්තයා නමිනි.

ඔහු නිතර පුවත්පත් කියවයි. ඔහුගේ අත්අකුරු මුද්‍රණය කරන අත්අකුරුවලට වඩා ලස්සනය. මා ඉඹුල්පිටිය ගිය විට අතීතයේ රසමුසු කතන්දර ජීවිතයේ ලද විවිධ අත්දැකීම් ඇසු දුටු සිද්ධි පැය ගණනක් විස්තර කරයි. ඉන් වැදගත් සමහර සිද්ධි සටහන් කර තැබීමට මම පුරුදු වූයෙමි.

පැරැණි පන්නයේ රටඋළු වැසු නිවසේ පුටුවක වාඩි වී සුරුට්ටුවක් දල්වාගෙන දුම් ගුලි පිට කරමින් ඔහු මා හා කතාවට වැටෙයි.

“මහත්තයා, අහල තියෙනවද අක්බාර් නඩුකාර තුමා ගැන?”

ඔහු කතාවකට මුල පුරයි.

“ටිකක් අහලා තියෙනවා. විස්තර දන්නෑ.”

“දැන් කාලෙකට ඉස්සර රටේ බොහොම ප්‍රසිද්ධ නඩුකාරතුමෙක් තමා අක්බාර් කියන්නෙ. බොහොම වැදගත් මුස්ලිම් කෙනෙක්. බොහොම පොහොසත් ප්‍රභූ පවුලකින් තමා පැවත ආවේ. සල්ලි බාගේ ඉඩකඩම් වස්තුව හරියට තිබුණා. පරම්පරා කීපයක පොහොසත්තු. ඒ වගේම පිටරට ගිහින් ඉගෙන ගෙන හොඳ දැනුමක් තිබුණු සමාජ සේවය, හොඳ වැඩ කරපු කෙනෙක් තමා එයා. උගත්කම වගේ ම ඒ කාලේ හිටපු බෞද්ධ, ක්‍රිස්තියානි, හින්දු, වගේ උගත් වැදගත් අයත් එයා ආශ්‍රය කළා. ලංකාව වගේ රටවල පාරම්පරිකව පිළිගෙන තිබුණු ආයුර්වේදය - නක්ෂත්‍රය - පැරැණි සිරිත් විරිත්වලට ගුරු කළා. ඒ අංශ දිහා උගත්කමෙන් කරුණු හෙව්වා. උගත්තුත් එක්ක ඒවා ගැන සාකච්ඡා කළා. තර්ක විතර්ක කළා. ඔය කාලේ බළන්ගොඩ ආනන්ද මෛත්‍රෙය හාමුදුරුවෝ බොහොම උගත් - සිල්වත් - තැන්පත් නායක හාමුදුරු කෙනෙක් විදිහට මේ ප්‍රසිද්ධ වෙලා හිටියා. ආනන්ද මෛත්‍රෙය හාමුදුරුවෝ පිරිසුදු බුද්ධාගම හොඳින් දැනගෙන හිටපු හින්දු ඉගැන්වීම් - වේද ග්‍රන්ථ - නක්ෂත්‍රය - නාඩි ශාස්ත්‍රය හොඳින් හදාරපු කෙනෙක්. උන්වහන්සේ කොළඹ වැඩිය ම අක්බාර් නඩුකාරතුමා හමුවෙන්න එනවා. දෙන්නා සතුටු සාමීචියේ යෙදිලා අදහස් හුවමාරු කරගන්නවා. නඩුකාරතුමා ආනන්ද මෛත්‍රෙය හාමුදුරුවන්ට දාන - මාන - ගිලන්පස පිරිනමනවා. දෙන්නගේ කතාබහ නොයෙක් මාතෘකා උඩ පැය ගණන් කෙරෙනවා.

“ඉතින්, මොකද වුණේ?” මම ඇසුවෙමි.

“අක්බාර් පරම්පරාව බොහොම පොහොසත් වගේ ම පරණ වංශවත්තු. ඒ අය සිටුවරු වගේ තමා ජීවත්වුණේ. පරම්පරාවෙන් ලැබුණු වස්තු පොත්පත් මැණික් යම් යම් තවත් ගුප්ත වස්තු නිවාඩු වේලාවල ඇද බැලීම අක්බාර් තුමාගේ සිරිතක් වුණා. එවැනි දෙයක් හමුවුණාම පැය ගානක් හරව හරවා සෝදිසි කිරීම පුරුද්දක් වුණා. එක නිවාඩු දවසක නඩුකාර තුමා උදේ තේ බීලා පුස්තකාල කාමරේ අද්දර තිබුණු නිතර ම වහල තිබුණු කාමරයක් අරගෙන ඇතුළු වුණා. ඒකේ වැඩි හරිය තිබුණේ පරම්පරාවෙන් ආපු වටිනා පුරා වස්තු. ඒවා සමහරක් පරම්පරා පහ හයක් පරණයි. අක්බාර් පරපුරේ ආරක්ෂකයා විදිහට රැකවල් කරන ආරක්ෂක භූතයෙක් ඉන්න බව අක්බාර් නඩුකාර තුමාට එයාගේ සීයා කියලා තිබුණු බව එයාට මතක් වුණා. අරාබි නිසොල්ලාසය කතාවේ එන විදියට ඒවා බොහොම පරණ අද්භූත අරාබි ගුරුකම්. අක්බාර් නඩුකාරයා අල්මාරියක ලාච්චුවක් ඇරියම ඒකේ රිදී තහඩුවක ලියලා තිබුණු අරාබි මන්ත්‍රයක් එක්ක මුද්දක් හමුවුණා. සීයා කියපු ගුප්ත මන්ත්‍රය අත්හදා බලන්න එතුමා හිතුවා. මුද්ද අල්ල මැදට අරගෙන රිදී තහඩුවේ තිබුණු අරාබි මන්ත්‍රය කීප වරක් කිව්වා. හිටපු ගමන් පරිසරය වෙනස් වෙන්න පටන් ගත්තා. හොඳට පායලා තිබ්බ ඉර අඳුරු වෙලා වැහි අන්ධකාරය වගේ දැනුණා. බාගෙට වහල තිබුණු කාමරයේ දොර - ජනෙල් තද හුළඟට අහුවෙලා ගස් ඇඹරෙනවා වගේ සටසට ගා ඇරෙන්න වැහෙන්න ඉහළට නැග්ගා. අද්භූත නුහුරු කටහඬක් දුමාරය මැදින් නඩුකාරතුමාට කතා කරනවා ඇහැව්වා.

“උඹ කවුද?” නඩුකාරයා තදින් ඇහුවා.

“මම ඔබතුමාලගේ පරම්පරාවේ ආරක්ෂකයා. ඔබතුමාගේ පරපුරේ ඉස්සර අය ආරක්ෂා කළේ මම. කාලෙකින් මට කතා කළේ නෑ. ඔබතුමාට ඕනෑ වේලාවක ආරක්ෂාව - රැකවරණය දෙන්න පුළුවන්. මට කතා කරන්න” දුම මැදින් ආපු කටහඬ කිව්වා.

“හොඳයි. අපේ පරම්පරාවේ ඉස්සර අය ආරක්ෂා කළා වගේ උඹ මාවත් ආරක්ෂා කරන්න ඕනෑ. මම ළඟදීම උඹට කතා කරලා රාජකාරියක් පවරනවා. ඒක අකුරට ඉෂ්ට කරන්ට ඕනෑ.” නඩුකාරයා කිව්වා.

“හොඳයි, මම ඒ ඉෂ්ට කරන්ට පොරොන්දු වෙනවා.” ඒත් එක්කම අද්භූත කටහඬ නැතුව ගියා.

නඩුකාරතුමා ගල් ගැහිලා ඔළුට අත තියාගෙන තනියම කල්පනා කරන්ට පටන් ගත්තා.

“එයාගේ සීයාගේ කාලෙන් පස්සෙ මේ පවුලේ ආරක්ෂක භූතයාගෙන් පරම්පරාවේ කවුරුත් උදවුවක් අරගෙන නෑ. අර අවට වෙනස් වෙච්චි පරිසරය ආයෙත් අලුත් වුණා. අඳුර මැකිලා ගිහින් ආලෝකය ආවා.”

“ඉතින්, සතියකට විතර පස්සෙ හොඳ සුබ වෙලාවක නිවාඩු දවසක නඩුකාරතුමා අර කාමරය ඇරලා අල්මාරියේ තිබුණු මුද්ද අතට අරගෙන රිදී තහඩුව බලාගෙන වාර ගණනක් මතුරලා ආයෙත් එදා වගේ ම මුළු පරිසරයම ආලෝකය මැකිලා අඳුරු ගතියක් වැටුණා. සුළි සුළඟකට අහුවුණා වගේ මිදුලේ ගස්වැල් - ගෙදර දොර - ජනෙල් වෙව්ලන්න පටන් ගත්තා. අල්මාරිය පිටුපස්සෙන් දුම් කඳක් ඉහළට නැඟුණා. දුමාරය මැදින් මිනිස් රූපයක් මැවුණා.

“ඔබතුමා මට කතා කළේ ඇයි?” ආරක්ෂක භූතයා ඇහුවා.

“උඹට අද කතා කළේ ඉස්තීරවම මට ආරක්ෂාවක් ලබාගන්ට...” “මොකද්ද මගෙන් කෙරෙන්න ඕනෑ ආරක්ෂාව?” භූතයා ඇහුවා.

“අද දැන් ඉඳලා උඹ මගේ ගේ ගේට්ටුව ළඟ රෑ දවල් මුර කරන්න ඕනෑ. මුරකාරයෙක් විදිහට රෑ දවල් ගේට්ටුව මුර කරලා මට බංගලාවට ආරක්ෂාව දෙන්න ඕනෑ.”

භූතයා එකඟ වුණා. එදා ඉඳලා තරුණ කොලු ගැටයෙක් විදිහට එයා වෙස් මවාගෙන ගේට්ටුව මුර කරනවා. නඩුකාර තුමා එනකොට ඒ පරම්පරාවේ කෙනෙක් එනකොට මුරකාරයා විශේෂ සැලකිලි - ආචාර සමාචාර විධි කරන්න පටන් ගත්තා. ඔහොම මාසයක් දෙකක් ගෙවිලා ගියහම දවසක් බළන්ගොඩ ආනන්ද මෛත්‍රෙය හාමුදුරුවෝ නඩුකාර බංගලාවට වැඩියා. කොලු ගැටයෙක් ගේට්ටුවේ මුර කරනවා. හාමුදුරුවෝ විනාඩි කීපයක් මුරකාරයා දිහාවේ බලාගෙන හිටියා. මොනවත් කතා කළේ නෑ. නඩුකාරතුමා හාමුදුරුවන්ට වැඳලා ආචාර සමාචාර කරලා කතාවට වැටුණා. මේ මුරට ඉන්න ඉලන්දාරියා ටිකක් අමුතු පාටයි... හාමුදුරුවෝ කටට හිනාවක් මවාගෙන කිව්වා... “ඔබ වහන්සේට ඒක තේරුණා ද?” නඩුකාරයා ඇහුවා. මොකද නැත්තෙ? මේ ඉලන්දාරියා මනුස්සයෙක් නෙමෙයි. ඇහිපිය ගහන්නෙත් නෑ. හෙවණැල්ලත් නෑ. වැඩි කතාබහක් නෑ”. හාමුදුරුවෝ කීවා. “ඇත්ත තමා අපෙ හාමුදුරුවනේ. අපේ පරම්පරාවේ තිබුණු රිදී තහඩුවක ලියපු පරණ මන්ත්‍රයක් මට ලැබිලා අත්හදා බැලුවා. මෙයා අපේ පවුලේ පරම්පරා කීපයක් ආරක්ෂා කරපු අරාබි භූත ආත්මයක්. මම තහඩුව අත්හදා බලපුවාම එයා ආවා. ඔබ වහන්සේට දැනුම තියෙන හින්දා අඳුනා ගත්තා. වෙන කාටවත් වෙනසක් පේන්නෑ...”

ලියන මහත්තයා කතාව අවසන් කළේය.

silumina -

ඈත අහස් කුසට විහිදී ඇති සීගිරි මහා මේ කුල ප‍්‍රතාපවත් යෝධයෙක් ලෙස නැගී සිටී. සවස් යාමය වන තෙක්ම, සීගිරිය අවට පරිසරය උඳුනක් මෙන් රත් වී ඇත. වර්ෂ 1967 ඔක්තෝම්බර් 14 වැනිදා උදෑසනට ලාහිරු රැසින් පරිසරය වෙලාගෙන තිබිණි. මීදුමෙන් සීගිරි පව්වද වැසී ගොස්ය. සුපුරුදු පරිදි, උදේ 7.10ට පමණ මා සීගිරි විදුහල වෙත පිය නැගුවෙමි.

දඹුල්ල ප‍්‍රදේශයට ගුරු පත්වීමක් ලද ප‍්‍රථම උපාධිධරයා ලෙස මම සීගිරි විදුහලේ වැඩ බාර ගත්තේ 1966 අගෝස්තු මාසයේදීය. එවකට එම පාසලේ ගුරු මඩුල්ල හය දෙනකුට සීමා විය. ශිෂ්‍ය-ශිෂ්‍යාවන් ගණන 150ක් පමණය. සීගිරිය පුරා විද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවක මහත්ම මහත්මීන්ගේ දරුවන්ය මේම විදුහලේ ඉගෙනුම ලබන්නේ. ජ්‍යෙෂ්ඨ සහතික පත‍්‍ර පන්තිය දක්වා පන්ති පැවැත්වුණි. මෙම විදුහලේ සිසු සිසුවියන් ඉතාමත් අසීරුතා මැද අධ්‍යාපනය ලැබීය. ඇතැම් දිනවල පාසලට පැමිණෙන ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාව පහත වැටේ. හේතුව සීගිරිය ගමට වැටෙන කැලෑවෙන් වට වී ඇති පාරවල් වල අලි අරක්ගෙන සිටින නිසාය.

ජ්‍යෙෂ්ඨ පන්තියේ ඉගෙනුම ලබන, බොහෝ සිසුන් පිදුරන්ගල, තල්කොටේ, කායංවල, කිඹිස්ස, රොටවැව සහ ඉනාමළුව ආදි ගම් වල සිට සීගිරි මහා විදුහලට පැමිණේ. මේ අහිංසක දරුවන් විනය ගරුකය. ඉගෙනීමට දක්වන්නේ ද බලවත් ආශාවකි. විදුහල්පති වික‍්‍රමසිංහ මහතා ඇතුළු ගුරු මඩුල්ල ද කැපවීමෙන් මෙම දරුවන්ට සිප් සතර කියා දුන්හ.

උදෑසන මා පාසලට පියනගන විට, මගේ පන්තියේ ශිෂ්‍යයෙක් වූ උක්කු බණ්ඩා, වේගයෙන් තම බයිසිකලය පදවාගෙන අවුත්, කලබලයෙන් මා ඉදිරිපිට බයිසිකලය නතර කළේය.

”අනේ සර්, ඊයේ රාත‍්‍රියේ සීගිරි බිතු සිතුවම් විනාශ කරලා. සමහර ඒවා කඩල දමලලූ. සමහර ඒවට ලැකර් ගාලලූ. හරිම අපරාධයක්.” මහත් කම්පාවෙන් උක්කු බණ්ඩා පැවසීය.

මෙම පුවත අසා මමද මොහොතකට ගොළු වීමි. ප‍්‍රකෘති තත්ත්වයට පැමිණි පසුව, උක්කු බණ්ඩා සමග ඔහුගේ බයිසිකලයෙන්ම, සීගිරි කඳු පාමුලට ගොස් සීගිරිය නැග්ගෙමි.

වේලාව උදේ 7.45ට පමණ ඇත. දිනය 1967 ඔක්තෝම්බර් 14 වැනිදායි. ඊට පෙර දා මා සීගිරිය නැග්ගේ සීගිරියට පැමිණි වයස අවුරුදු 80ක් පමණ වූ ඇමෙරිකානු ජාතික මාතාවක් වූ ඇන්ඩර්සන් මහත්මිය සමගය. සීගිරිය තානායමේ නතර වී සිටි ඇයව, මා හට හඳුන්වාදුන්නේ, සීගිරිය තානායම් පාලක, ඒ.ඩබ්ලිව්.පී. රණසිංහ මහතා විසින්ය. එතුමා ඉතා කරුණාවන්ත, ඉතාමත් දක්ෂ ලෙස ඉංග‍්‍රීසි බස් වහර හසුරුවන අති දක්ෂ තානායම් පාලකවරයෙකි. ඉතාමත් සුන්දර මහත්මයෙකි. සහකාර කළමනාකාරු සමරනායක මහතා ද ඉතාමත් කාරුණිකය. ඔවුනගෙන් ද පාසලට ලැබුණේ නොමද සහයකි.

අප දෙදෙනා සීගරිය නැග්ගේ සවස 4.30ට පමණය. ඈතින් ඉර බැස යන අන්දම අපි සීගිරි කඳු මුදුනේ සිට නැරඹුවෙමු.

”ඈපාසිංහ මහත්තයා, මා ලෝකයේ රටවල් රැුසකට ගොස් තිබෙනවා. ඔබේ රටේ සීගිරිය තරම් මගේ සිත්ගත්, මනස්කාන්ත, තවත් තැනක් මා දැකලා නැහැ. මා අජන්තා සහ වෙල්ලෝරා චිත‍්‍ර දැක තිබෙනවා. මා විශ්වාස කරන්නේ මේ සීගිරි බිතු සිතුවම්, ඉන්දීය චිත‍්‍රවලට වඩා රමණීයයි. අගෙයි කියලා. ඒවා ජීවමාන සුර ලඳුන් වගෙයි. එමෙන්ම, සීගිරිය මුදුනේ සිට සවස් යාමයේ මා දුටු ඒ මනස්කාන්ත දර්ශනය, ලෝකයේ මෙතෙක් මා දැක ඇති අපූරුම සිත්තමයි. එය, මගේ ජීවිතයට අමතක වන්නේ නැහැ. ඔබ මට තේරුම් කරදුන්, කැටපත් පවුරේ එක කවියකින් ඔබ පැහැදිලි කළේ පැමිණි බොහෝ දෙනා ගී සටහන් තැබූ බවයි. ඒ පුද්ගලයා කවියක් සටහන් නොකළ බවයි. ඒ කවියා මෙන් සීගිරි බිතු සිතුවම් වලින් මත් වුනු මා ද ඒ ගැන අදහසක් දක්වන්නේ නැහැ. මෙය මා දුටු අරුම පුදුම ස්වභාව ධර්මයෙන් නිම වුණු ලොව විශිෂ්ට කලාගාරයක් ලෙස ඇන්ඩර්සන් මහත්මිය ප‍්‍රකාශ කළාය.

සීගිරි බිතු සිතුවම් ගැන විවිධ අර්ථ සමග අදහස් ද අසා ඇත්තෙමු. සීගිරිය හා බැඳී ඇති ශ්‍රේෂ්ඨ නාමයක් වූ පුරා විද්‍යාඥ මහාචාර්ය සෙනරත් පරණවිතාන ශූරින්, ආචාර්ය ආනන්ද කුමාරස්වාමි, ආචාර්ය රාජා ද සිල්වා, මහාචාර්ය විනී විතාරණ ශූරීන් ආදී විද්වතුන් මෙම සුරූපී ලලනාවන් ගැන විවිධ මත ප‍්‍රකාශ කොට ඇත. විජ්ජුලතා, මේඝලතා, අප්සරාවන්, පිදුරන්ගල වඳින්නට යන සීගිරි ලඳුන් වශයෙන් මොවුන් මෙම සුරූපී ලඳුන් හඳුන්වා දී තිබේ.

සීගිරිය ජාත්‍යන්තර තලයට රැගෙන ගියේද මෙම බිතු සිතුවම්ය. ලොව මහා පඬිවරුන්, කලාකරුවන් වසර ගණනක් මුළුල්ලේ මෙම ආශ්චර්යවත් බිතු සිතුවම් වලින් වශී විණි.

ශ්‍රී ලංකා කලා ඉතිහාසයේ ”මහා කළු පැල්ලම” අධම, ම්ලේච්ඡු නරුමයන් විසින් තබන ලද්දේ 1967 ඔක්තෝම්බර් 13 සහ 14 වැනිදා එළිවන යාමයේදීය. මෙය සහගහණ අපරාදයකි. අපගේ ජාතියටම මෙය මහා කැළලකි. අවාසනාවකට මෙන් තවමත් මෙම සාහසික අපරාධය කවුරු විසින් කුමක් අරබයා කරන ලද්දක් බව මේ දක්වා සොයාගෙන නැත.

1967 ඔක්තෝම්බර් 14 වැනිදා උදෑසන 7.45ට පමණ බිතු සිතුවම් තිබෙන කුටියට මම නැග්ගෙමි. එහි ගේට්ටුව වසා තිබිණ. බර කල්පනාවක නියැලී සිටින සීගිරිය පුරා විද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවේ මා හිතවත් ආර්.බී. මුනේගොඩ මහතා එහි විය. යකඩ උලකින් ඇණ බිම හෙලා තිබුණ චිත‍්‍රවල තිබුණු පස්වල එකී චිත‍්‍රවල පාට පාට වර්ණ මුසු වී තිබිණ.

ඒ සුන්දර, මනස්කාන්ත චිත‍්‍ර කීපයකම සුරූපී මුහුණු වල කොළ පැහැති තීන්ත ගා තිබිණ. මෙම ස්ථානය නැරඹූ ”ප‍්‍රථම පිටස්තරයා” වූයේ මමයි.

පාසල් ගමන නතර කොට, මා කෙළින්ම ගියේ සීගිරි තානායමටය. දෙබරයකට ගල් ගැහුවාක් මෙන් විශාල පිරිස් සීගිරියට ඇදී එන්නට පටන්ගෙන තිබුණි. මේ අතර, පොලිස් නිලධාරීන් රැුසක් ද විය. මොවුන් පැමිණ සිටියේ දඹුල්ල පොලිස් ස්ථානයේ සිටය.

එකල අද මෙන් ජංගම දුරකතන නොතිබිණ. පැයක් දෙකක් තිස්සේ උත්සාහ කොට, සිගරි තානායමේ දුරකතනයෙන් පුවත්පත් ආයතනයක කතු මඩුල්ලට ”කෝල්” එකක් ලබාගත්තෙමි. ප‍්‍රවෘත්ති කර්තෘ යූ.එල්.ඞී. චන්ද්‍රතිලක මහතා, මගේ කටහඬ එකවරම හඳුනාගත්තේය. මා වසර ගණනක්ම එම පත්තරවලට අනුයුක්තව කටයුතු කළ බැවින්ය.

සීගිරි විනාශය ගැන තොරතුරු මා චන්ද්‍රතිලක මහතාට ප‍්‍රකාශ කෙරුවෙමි. ”ඈපා, පොඞ්ඩක් ඉන්න” චන්ද්‍රතිලක මහතා ද කලබලයෙන් ”වෙත්තේ, වෙත්තේ” කියා කෑගහනවා මට ඇසිණ. ”මෙන්න, මිස්ටර් වෙත්තසිංහ ඉන්නවා. ඔහුට විස්තරය කියන්න.” මේ වන විට යාබද කර්තෘ මණ්ඩලයට ද පුවත විකාෂණය වී අවසන්ය. එම පත‍්‍රයේ කර්තෘ සිසිල් ග‍්‍රැහැම් මහතා ද මගෙන් තොරතුරු අසා ගත්තේය. මම, වෙත්තසිංහ මහතාට අවසානය මෙසේ පැවසුවෙමි.

”මිස්ට වෙත්තසිංහ, කරුණාකර, ඡුායාරූප ශිල්පියෙක් හා වාර්තාකරුවෙක් වහාම එවන්න. මා රෙස්ට් හවුස් එකේ ඉන්නවා.”
අතට ගත් වැලිදෝතක් අතින් නොරඳන තරම් ගිනි අඟුරක් සේ රත්වුණු කර්කෂ සීගිරිය අවට පෙදෙස ගින්නෙන් දාගිය හේනක් වැන්න. සවස් කාලය එළඹියේය. ගතට හා සිතට සුවයක් ගෙනදෙමින්ය.  සවස 7.00ට පමණ එම පුවත්පතේ දයාසේන ගුණසිංහ මහතාත්, ශ්‍රී ලංකා විශිෂ්ටතම ඡායාරූප ශිල්පියෙක් වූ වොලි පෙරේරා මහතාත් සීගිරියට ළඟාවූහ.

පසුදා උදෑසනම අප තිදෙනා සීගිරිය නැග්ගෙමු. නුගේතොට මහතා උත්සාහ කළේ ඡායාරූප ගැනීම වළක්වාලීමටය. එදිනම මා කතා කළ පුවත් පත් දෙකේ මගේ පුවත පොල්ගෙඩි අකුරෙන් යුක්ත හෙඩිමක් සමග පළ වී තිබිණ. එම සිංහල පුවත්පතේ හෙඩිම වූ මේ ”සීගිරිය විනාශයි” යන්නය.

නුගේතොට මහතා සමග අප කතාවට වැටුණි. ”මිස්ට නුගේතොට, මේක ජාත්‍යන්තර පුවතක්. මේක අපට හංගන්න බැහැ. කරුණාකර ඡායාරූප ගන්නත්, මේ කරුණු වාර්තා කිරීමටත් අපට ඉඩ දෙන්න.

ප‍්‍රතාපවත්, ඔදවත් තෙදවන් වොලී පෙරේරා මහතාගේ ඉල්ලීමට නුගේතොට මහතා අවසර දුන්නේය.

එදා සිකුරාදා දවසකි. දහවල් 11ට පමණ අපි සීගිරියෙන් පිටත්වුනෙමු. වාහනය පැදවූයේ අප හිතවත් ආරියරත්නය. ෂූමාකර් මෝටර් රථ ධාවන සූරයා මෙන්, වේගයෙන් එමෙන්ම පරෙස්සමෙන් රිය පැද වූ අපි සවස 3.30ට ප‍්‍රථම පත්තර ආයතනයට ළඟා වීමු.

ධර්මපාල වෙත්තසිංහ මහතාත්, සිසිල් ග‍්‍රැහැම් මහතාත් මට බෙහෙවින්ම ස්තූතිය පළ කළේ මෙම ”ජාත්‍යන්තදුර පුවත” ලොවට මුලින්ම ගෙන ආවේ එම පුවත්පත් වලින් බැවින්ය. 1967 ඔක්තෝම්බර් මාසයේ වාර්තාකරුවකුට හිමි වන ත්‍යාගය ද මට පිරිනමන ලදී.

කොළඹට පැමිණි විගසම වෙත්තසිංහ මහතා මට රාජකාරියක් පැවරීය. ඈපාසිංහ, දැන්මම යනවා පරණවිතාන මහත්තයා හම්බවෙන්න. එතුමාගෙන් මේ පිළිබඳ අදහස් ලබාගෙන විශේෂ ලිපියක් ලියනවා.

ආයතනයේ වාහනයකින් මම සෙනරත් පරණවිතාන ශූරින්ගේ නුගේගොඩ නිවසට ගියෙමි.

විශ්වවිද්‍යාල දේශන කීපයකට එතුමා සහභාගි වුණු බැවින්, විශ්වවිද්‍යාලයේ උපාධි අපේක්ෂකයෙක් ලෙස එතුමා මා දැන හඳුනාගෙන සිටියෙමි. එතුමා ”ඈපාසිංහ” යන නමටද කැමැත්තක් දැක්වූයේ ”ඈ” යන්න වෙනත් භාෂාවල නොමැති බවද පවසමින්ය.
අපි කතාව ඇරඹුවෙමු.

ඈපාසිංහ, සීගිරිය මා රැුක්කේ මගේ ඇස්දෙක වගේ. මගේ කාලයේදී, බිතු සිතුවම්, කුරුටු ගී සහිත තාප්පය ආරක්ෂා කරන්න මා දිවා රාත‍්‍රියේ මුරකරුවන් යෙදුවා. මොකද මේවා අපට තිබෙන වටිනාම ජාතික වස්තුන් නිසා. අවාසනාවකට, මේ කාලේ රාත‍්‍රියේ මුරකරුවන් යොදාවලා නැහැ. මෙය, හරි අපරාධයක්. මා දන්නේ නැහැ මොන හිතකින් මේ වාගේ මහා අපරාධයක් කෙරුවද කියලා”. මේ මහා ප‍්‍රාඥයා පැවසීය.

සිද්ධියෙන් දින හතරකට පමණ පසුව, අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අයි.එම්.ආර්.ඒ. ඊරියගොල්ල මහතා, සෙනරත් පරණවිතාන මහතා ද සමග සීගිරියට පැමිණියේය.

”පරණවිතාන දෙයියා සීගිරියට එන දවසට වහිනවා” යයි සීගිරියේ ගැමියන් අතර විශ්වාසයක් තිබුණි. එය අකුරටම සනාථ කරමින් එදින සීගිරියට වැසි ලැබුණි.

එදා රජයේ උනන්දුව හා උත්සාහය නිසා, මෙම චිත‍්‍ර යළිත් සංරක්ෂණය කරන්නට ඉතාලියෙන් ලූසියානෝ මැරන්සි නම් විද්‍යාඥයෙක් ශ්‍රී ලංකාවට කැඳවන ලදී. නියෝජ්‍ය පුරාවිද්‍යා කොමසාරිස් ධූරය එවකට දැරූ විද්‍යාඥ ආචාර්ය රාජා ද සිල්වා මහතා සහ ලූසියානෝ මැරන්සි (Luciano Maranzi) දෙදෙනාගේ අප‍්‍රතිහත ධෛර්යය සහ ව්‍යායාමය නිසා, යළිත් සීගිරි ලලනාවන් නැරඹීමේ භාග්‍ය අපට උදා විණ.

”සීගිරි විනාශය” 20 වැනි සියවසේ කලා ක්ෂේත‍්‍රයේ සිදුවුණු මහා ඛේදවාචකය ලෙස හැඳින්විය හැකිය.


ශාස්ත‍්‍රශූරී පේ‍්‍රමසර ඈපාසිංහ

පටන් ගත්තේ ඩොලර් 5000
ලංකාවෙන් ඉඩම් අරන්
වැඩියෙන් අහුවෙලා තියෙන්නේ කැනඩාවේ ශ්‍රී ලාංකිකයෝ
ඇමරිකන් ඩොලර් පනස්‌ හත්a ලක්‍ෂයක්‌ කියන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ මුදලින් රුපියල් අසූ දෙකෝටි පනස්‌ ලක්‍ෂයක්‌ හා සමාන මුදලක්‌. කැනඩාවේ ජීවත් වන වැසියන් පිරිසකගෙන් මේ ඉහත වටිනාකම හා සමාන මුදලක්‌ අවුරුද්දට 60% පොලියට ණයට අරන් පොල්ල තියලා හිරේ ගිය සිංහල කාන්තාවක්‌ ගැන පසුගියදා කැනඩාව ඇමරිකාව සහ ලතින් ඇමරිකානු රටවල විශාල වශයෙන් ප්‍රචාරය වූහ. මේ කතාව ඇය ගැනයි.

ඇගේ නම ජයවතී ජානකී පෙරේරා. වයස අවුරුදු 52 යි. ලතින් ඇමරිකානු පෙනුමක්‌ තිබුණත්a ඇය ලංකාවේ ඉපදිලා හැදී වැඩිලා කැනඩාවට සංක්‍රමණය වුණ කෙනෙක්‌. ආරංචියේ හැටියට ඇය මුලින්ම කැනඩාවට එන්නේ අලුත් සහස්‍රය ආරම්භයේදී වසර 2000 මුල හරියේදී. මුල් වකවානුවේදී ඇය තැන් කිහිපයක රැකියා කර තිබෙනවා. ඒ අතරෙ දවසක ඇයට හමුවෙනවා සල්ලි පොලියට දෙන කැනේඩියානු කාන්තාවක්‌.

"මේක හරි ලාභ බිස්‌නස්‌ එකක්‌. මේ සල්ලි මගේ මුදල් නෙවෙයි. මම වෙනත් අයගෙන් මාසෙට 2% පොලියට ණයට ගත් මුදල්. මම ඒ මුදල් 5% පොලියට ණයට දෙනවා. මට 3% ක්‌ ලැබෙනවා. ඒ කියන්නේ හැම ඩොලර් 100 කට ඩොලර් 5 ක්‌ පොලී හැටියට මට ලැබෙනවා. එයින් 2% ක්‌ මුදලේ අයිතිකාරයට දීලා මට 3% ක්‌ ඒ කියන්නේ ඩොලර් 3 ක්‌ උපයනවා..."

මේ කතාව අහපු ජයවතී ජානකී පෙරේරා කෙළින්ම ගණන් හැදුවේ ඩොලර් ලක්‍ෂයට පොලිය කීයද කියන එකයි. ඒ ගණන ඩොලර් 3000 යි. (මෙතැන් සිට අපි ඇයට ජානකී කියමු.)

"මිනිස්‌සු ඔය ගන්න සල්ලි ආපහු දෙනවාද?" ජානකී අර කාන්තාවගෙන් ඇහුවා.

"කවුරුත් සල්ලි නොදී ඉන්නෙ නැහැ. ඇරත් අපි සල්ලි දෙන්නේ ස්‌ථිර වශයෙන්ම ආපහු දෙන අයට. සමහරු සල්ලි දෙන්න හුඟක්‌ ප්‍රමාද වෙනවා. හැබැයි හැම මාසෙම නියමිත දවසට පොලිය ගෙවනවා. සමහර වෙලාවට මම මුලින්ම දීපු මුදල වගේ දෙගුණයක්‌ විතර පොලී ගෙවුවට පස්‌සෙ තමයි මුල් මුදල ආපසු ලැබෙන්නේ.."

තමන්ට ගොඩ එන්න තියෙන එකම ව්‍යාපාරය මෙය බව ජානකී ඒ මොහොතේම තීන්දු කළා. දැන් ඇයට සල්ලි පොලියට දෙන්න මූලධනයක්‌ අවශ්‍යයි. කොහොමද සල්ලි හොයා ගන්නේ. ඒ වෙනකොට ඇය වැඩ කරමින් හිටිය තැනින් ඇයට ලැබුණ මාසික වැටුප ඩොලර් 3000 යි.

ඒ එක්‌කම ඇගේ මතකයට ආවෙ ශ්‍රී ලංකාවෙන් කැනඩාවේ ටොරොන්ටෝ ප්‍රාන්තයට ඇවිත් පදිංචිවෙලා ඉන්න පවුල් කිහිපයක්‌. ඇය මේ පවුල්වල අය කිට්‌ටුවෙන් ඇසුරු කළා වගේම ඇගේ හදිසි අවස්‌ථාවලදී ඇය මුදල් ගනුදෙනු කරගත්තෙත් ඔවුන්ගෙන්.

පළමුවැනි වටයේදී මේ පවුල් කිහිපයෙන් ඩොලර් 5000 ක්‌ එකතු කරගන්න ඇයට පුළුවන් වුණා. මාසයක්‌ ගිය තැන සියයට දෙකක පොලියක්‌ එක්‌ක ඒ මුදල ඇය ඔවුන්ට ආපසු දුන්නා. එය ඔවුන් අපේක්‍ෂා නොකළ ආකාරයේ පොලියක්‌. කැනඩා වගේ රටවල බැංකු බොහොමයක්‌ ස්‌ථාවර තැන්පතුවලට පොලී දෙන්නෙ නැහැ. ඔවුන් ඒ වෙනුවට කරන්නේ තැන්පත්කරුවන්ගේ මුදල් පරිස්‌සමින් තබා ගන්නවාට සේවා ගාස්‌තුවක්‌ අය කරන එක විතරයි. සමහර මූල්‍ය ආයතන විතරක්‌ අවුරුද්දටම 1% විතර පොලියක්‌ තැන්පතුකරුවන්ට දුන්නා. එහෙත් එක්‌තරා සීමාවක තිබෙන තැන්පතුවලට විතරයි. සීමාව ඉක්‌මවා තැන්පත් කරන මුදල් වෙනුවෙන් සේවා ගාස්‌තුවක්‌ ගෙවන්න තැන්පතුකරුවන්ට සිදු වුණා. ඔවුන්ට පොලියක්‌ හිමිවන්නේ නැහැ.

ජානකී තමන් ණයට ගත් මුදල වෙනුවෙන් පොලී ගෙව්වේ තමන්ගේ වැටුපෙන්. ඊළඟ සැරේ ඇය ඩොලර් 10,000 ක්‌ ණයට ගත්තා. එයටත් 2% බැගින් පොලියක්‌ ගෙවුවා. මෙහෙම ටික කලක්‌ යන විට ඇයට ඩොලර් පනස්‌ දහසක්‌ විතර එකතු කරගන්නට හැකි වුණා. ඇය ඒ මුදල් 5% පොලියට ණයට දුන්නා. අවුරුද්දක්‌ ගත වනවිට ඇය සතුව ඩොලර් ලක්‍ෂ 5 ක මූල ධනයක්‌ එකතු වෙලා තිබුණා. මෙතෙක්‌ වෙනත් පාර්ශ්වවලින් අවුරුද්දට 24% පොලියට ණය ගනිමින් සිටි ඇය ඒ පොලිය 48% තෙක්‌ වැඩි කළා. ඒ කියන්නේ මාසයකට 4% ක පොලියක්‌. ඇය ඒ මුදල් 8% පොලියට ණයට දුන්නා. ඒ මගින් ඇයට අවුරුද්දකට 48% ක්‌ පොලී ලැබුණා. ඒ කියන්නේ ඩොලර් ලක්‍ෂයකට ඩොලර් 48000 ක ආදායමක්‌·

වසර 2012 වන විට ඇය ටොරොන්ටෝ ප්‍රාන්තයේ හිටපු සුපිරි ධනපතිනියක්‌. ඇය ජීවත් වූයේ මාලිගාවක්‌ වැනි මන්දිරයක. ඇය ගමන් කළේ ලංකාවේ මුදලින් රුපියල් කෝටි 4 කටත් වඩා වටින BMW රියක ඇය ලංකාවට එද්දී ගුවන් යානයේ පළමුවැනි පන්තියේ ගමන් කළා. ඒ සඳහා අවස්‌ථා කිහිපයකදී ඇය ලංකාවේ මුදලින් රුපියල් කෝටි එකහමාරක්‌ විතර වැය කළා.

වසර 2014 වනවිට ඇය වෙනත් පාර්ශ්වවලින් ඩොලර් ලක්‍ෂ 55 ක්‌ ණය අරගෙන තිබුණා. ඒ සඳහා සමහරුන්ට අවුරුද්දට 60% කුත්. තව සමහරකුට අවුරුද්දට 70% කුත් ඇය පොලී ගෙවුවා. ඇගේ බිඳ වැටීම පටන් ගත්තේ මෙතැනින්. ඇය එසේ වැඩි පොලියට ගත් මුදලින් ආදායමක්‌ උපයන්න නම් ඊටත් වැඩි පොලියට ණයට දිය යුතුයි. ඒ කියන්නේ 70% ට ගන්නවා නම් 75% කටවත් ණයට දිය යුතුයි. එහෙත් කවුරුවත් ඇගෙන් එවැනි ඉහළ පොලියක ණය ගත්තේ නැහැ. වැඩිම වුණොත් ඇයට ලැබුණේ අවුරුද්දට 15 ක විතර පොලියක්‌. අන්තිමේදී ඇයට තම ණය හිමියන්ට පොලී ගෙවා ගන්න බැරි වුණා.

අන්තිමේදී ශ්‍රී ලංකාවේ සක්‌විති රණසිංහට දඬුවම් මුදලාලිට සහ වෙනත් පිරමිඩ් ජාවාරම්කාරයන්ට සිදු වුණ දේ ඇයටත් සිදු වුණා. ඇයට මුදල් ණයට දීපු 60 දෙනෙක්‌ ඇගේ නිවස වට කර ඇය අල්ලාගෙන පොලිසියට භාර දුන්නා. මේ අය අතරින් සමහරු ඇයට ඩොලර් ලක්‍ෂ 7 -8 අතර ගණන් දීලා තිබුණා. තවත් සමහරු ඩොලර් 1000 ක්‌ දීලා තිබුණා. ජානකී මේ මුදල්වලට කිව්වේ "ආයෝජන" කියලා.

ජානකී තමන් ගත් මුදල් වැය කර තිබුණේ මොනවටද? ඇගේ ප්‍රමුඛ ව්‍යාපාරය තමයි ණය ගැතියන්ට ණය දීම සඳහා මුදල් ආයෝජනය කිරීම. ඊළඟට ඇය ශ්‍රී ලංකාව තුළ ඉඩම් කිහිපයක්‌ අරගෙන ඒවා සංවර්ධනය කළා. ඇය පොලිසියෙන් උසාවියට දැමුවාම ඩොලර් දශලක්‍ෂ දෙකහමාරක්‌ විතර ණය හිමියන්ට ආපසු දෙන්න ඇයට පුළුවන් වුණා.

වසර දෙකක්‌ පමණ තිස්‌සේ විභාග කරන ලද නඩුවෙන් ජානකී වැරදිකාරිය වුණා. ඇයට වසර 5 ක සිර දඬුවමක්‌ පැනවූ අතර තවමත් දීගන්නට බැරිව ඉතිරි වූ ඩොලර් දස ලක්‍ෂ 3 ණය හිමියන්ට ගෙවන ලෙස ඇයට නියෝග කෙරුණ. ඒ මුදල ගෙවන්න බැරි වූයෙන් ඇයට තවත් වසර 15 ක්‌ විතර හිරේ ඉන්න වෙයි.

ජානකී වැඩියෙන්ම මුදල් අරගෙන තිබුණේ කැනඩාවේ ඉන්න ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගෙන්. ඔවුන් ලංකාවට යන විට ගුවන් ගමන් ගාස්‌තුව ගෙව්වේ ඇයයි. එය ඇය ඔවුන්ට දුන් තෑග්ගක්‌. කොහොම නමුත් ජානකීට ලංකාවේ තිබෙන රුපියල් කෝටි ගණනක්‌ වටින දේපළවල ඉරණම මොකක්‌ද කියන එක තවම තීරණය වී නැහැ. ඒ අතර අප අමතක කළ යුතු නැහැ හොඳින් හෝ නරකින් හෝ ඇය ලංකාවට විශාල විදේශ විනිමයක්‌ ගෙනා බව.

සංඛනාද වෙදගෙවත්ත

ඉන්දියාව අපූරු රටකි. මිහිපිට ස්වර්ගය මෙන්ම අපාය ද එහි ඇත. එය විවිධ භාෂා, සම්ප‍්‍රදායන්, සංස්කෘතීන් හා ආගම්වලින් පිරුණකි. එහි වෙසෙන ජන වාර්ගිකයන් අතර අගෝරි සාධුවරුන්ට හිමි වන්නේ සුවිශේෂී ස්ථානයකි. ඒ ඔවුන්ගේ සුවිශේෂී ජීවන රටාව හේතුවෙනි. මොවුහු සාම්ප‍්‍රදායික හින්දු දහමට විරුද්ධ වූවන් ය. මිනිස් මාංශ අනුභවය, සතුන් බිලි දීම හා මිනිස් හිස්කබල් උපයෝගී කර ගනිමින් කරන ආගමික වතාවත් සහ මත්පැන් හා මිනීමස් භාවිත කරමින්  සිදු කරන පූජාකර්ම හා අද්භූතජනක වත්පිළිවෙත් මානව සංකල්පරූප ඉක්මවා යන්නකි.

අගෝරි යන නාමය බි`දී ඇත්තේ අගෝර් යන සංස්කෘත වදනිනි. අගෝර් යන්නට විවිධ අරුත් ඇත. ‘මතකයෙන් බැහැර නොවන’ ‘දරුණු නොවන’ නැතිනම් ‘අ`දුරින් තොර’ යන අරුත් එයින් ගම්‍ය වෙයි. අගෝරි සාධුවරුනට අනුව නම් එහි අරුත ‘බියෙන් තොර වූ’ හා ‘හිංසනයෙන් වියුක්ත වූ’ යන්න ය. එම අර්ථකථනය අනුව අගෝරි සාධුවරුන් බියෙන් හා ජුගුප්සාවෙන් තොර පුද්ගලයන් විය යුතු වුව ද ඔවුන්ගේ පූජාකර්ම ජනතාව බිය ගන්වන හා ජුගුප්සාජනක ඒවා ය. ඔවුහු ශිව දෙවියන්ගේ අනුගාමිකයෝ ය. ශිව යනු සියලූ දෙවිවරුන් අතරින් බලවත්ම දෙවියා හා සියල්ල විනාශ කරන්නකු ලෙස ප‍්‍රකටය. ඔවුන්ගේ විශ්වාසය අනුව සෑම මිනිසකුගේම හදවත ශිව දෙවියන් ය. එහෙත් ඒ වටා ඉන්ද්‍රිය පිනවීම, කෝපය, ලෝභය, සිත තුළ ඇති හැ`ගීම්, බිය, වෛරය, ද්වේශය වැනි බැ`දීම් රැුසක් පවතී. අගෝරි සාධුවරයකුගේ ප‍්‍රධාන අරමුණ මෙම බැ`දීම්වලින් විනිර්මුක්ත වීම ය. අමු සොහොනක වාසය කිරීම තුළින් බිය සහ ලිංගික ආසාවන් තුරන් කිරීම හා නිරුවත්ව සිටීම තුළින් ලජ්ජාව නැති කිරීම අරමුණු වෙයි. මේ සියල්ලේ අපේක්ෂාව මෝක්ෂය සාක්ෂාත් කර ගැනීම ය.

අගෝරි සාධුවරු විශ්වයේ සරල නීතිය අනුව ජීවත් වෙති. මේ මායා ලෝකයේ ජීවිතය මරණයෙන් අවසන් වන බව ප‍්‍රත්‍යක්ෂ කරමින් ඔවුහු නිරුවතින් සැරිසරති. ආදරය, වෛරය, ඊර්ෂ්‍යාව සහ මමංකාරය වැනි මිනිස් හැඟීම්වලින් විනිර්මුක්ත මොවුහු තමා විසින්ම සියල්ල අවබෝධ කර ගැනීම මඟින් සම්බෝධියට පත්වීම අරමුණු කරගෙන සිටිති. ඒ ස`දහා ඉතා උසස් අයුරින් සියලූ පූජාකර්මවල නිරත වෙති. දෙවියෝ සියලූ දෙය තුළ වාසය කරන බව ඔවුහු අදහති. ලොව ඇති සියල්ල ශුද්ධ වස්තු ලෙස සලකන මොවුහු සෑම මොහොතක්ම සුබ මොහොතක් ලෙස සලකති.

ඔවුනට පවුල් බැ`දීම් නැත. ජීවිත කාලය පුරා අමු සොහොනක වාසය කරමින්, මිනී හිස්කබලක ආහාර පාන ගනිමින් ජීවිතය ගෙවති. ඔවුන්ගේ ජීවන රටාව අපට අනුමත කළ නොහැකි වුව ද දෙවියන් සොයාගත හැකි සැබෑ මාර්ගය ඇත්තේ එම ජීවන රටාව තුළ යැයි ඔවුහු අදහති. තාන්ති‍්‍රක හින්දු දහමේ  ප‍්‍රධාන සංඝටකයන් අතුරින් ශිව ශක්ති (විශ්වය මැවීම), ඉච්ඡුා ශක්ති (චේතනාවේ බලය) ගයාන් ශක්ති (දැනුමේ බලය), කි‍්‍රයා ශක්ති (කාර්යය බලය) යන ශක්තීන් පමණක් විශ්වාස කරන අගෝරි සාධුවරු ශිව දෙවියන්ගේ සංකේතයක් වන බහිරව දෙවියන්ට පුද පූජා පවත්වති.

ඔවුන්ගේ පි‍්‍රයතම ආහාරය වන්නේ ගංගානම් ගංගාව දිගේ් පාවී එන කුණු වූ මිනිස් මළ සිරුරු ය. ඒ හැර මිය ගිය සතුන් හා ඉවත දැමූ ආහාර වළ`දති. මොවුන් ආහාර ගැනීම ස`දහා භාවිත කරන්නේ මිනිස් හිස් කබලකි. ඔවුන් ගිනි මෙලවීම ස`දහා භාවිත කරන්නේ චිතක දැල්වීමෙන් පසු ඉතිරි වූ දැව ද`ඩු ය. සිරුර වසන්නේ මළ සිරුරු ඔතා ඇති පිළිවලිනි. ගත තවරන්නේ දැවුණු මළමිනීවලින් ශේෂ වූ අළු ය. විවිධ ඇට වර්ගවලින් තැනූ අභරණ පළ`දිති. ශිව දෙවියන් අදහන අගෝරින්්ට නිවාස නැත. ඔවුන්ගේ වාසස්ථාන වන්නේ අමු සොහොන් ය. හින්දු සාධුවරුන් අතර ඉතා භයානක හා අන්තගාමී සාධුවරුන් ලෙස මොවුන් පිළිගැනෙයි. කාලි, දුර්ගා, කමක්්‍ය හෝ චම්මුණ්ඩ වැනි දේවතාවියන් පිදීම ස`දහා පවත්වන තාන්ත‍්‍රික කි‍්‍රයාකාරකම් සමඟ සතුන් සහ මිනිසුන් බිලිදීම, මිනී මස් අනුභවය වැනි ශිව දෙවියන්ගේ කි‍්‍රයාකාරකම් සමඟ සබ`දතාවක් පවතී.

අගෝරි සාධුවරු 14 වැනි සියවසේ ජීවත් වූ කපාලික නම් ශිව භක්තිකයන්ගෙන් විභේදනය වූ පිරිසක් ලෙස සැලකේ. වර්තමාන අගෝරින්ගේ පුරෝගාමියා ලෙස සැලකෙන්නේ කිනා රාම් ය. ඔහු 18 වැනි සියවසේ වාසය කළ වසර 150කට වැඩි කලක් ජීවත් වූ අගෝරි සාධුවරයෙකි. අගෝරි සාධුවරුන්ගේ ප‍්‍රධානතම පුද භූමිය වරාණාසියේ රවීන්ද්‍රපූරියේ පිහිටා ඇති කිනරාම් ආශ‍්‍රමයයි. කිනා රාම්ගේ සොහොන පිහිටා තිබෙන්නේ මෙම ආශ‍්‍රමයේ ය. අගෝරි සාධුවරු සහ අගෝරි බැතිමත්තු මෙම ස්ථානයට වන්දනාමාන ස`දහා පැමිණෙති.

අගෝරි සාධුවරයකුගේ ජීවිතය පහසු වුවක් නොවේ. අගෝරි සාධුවරයකු වීමට ගුරු සාධුවරයකුගේ මඟ පෙන්වීම යටතේ වසර 12ක් නොකඩවා භාවනා කළ යුතු ය. අධ්‍යාත්මික ශක්තියකට ළඟා විය හැක්කේ ඉන් පසුව ය. අගෝරි සාධුවරයකු වීමට අපේක්ෂා කරන්නා නීති රීති රැුසක් අනුගමනය කළ යුතු ය. ප‍්‍රථමයෙන් ඔහු ගුරු සාධුවරයකු සොයා ගත යුතු ය. ඉන්පසු ගුරු සාධුවරයාගේ සියලූ බැල මෙහෙවර කරමින් ඔහු සමඟ කාලය ගෙවිය යුතු ය. ‘කප්පල’ නමින් හැ`දින්වෙන මිනිස් හිස් කබලක් සපයා ගැනීම ඔහුගේ ඊළඟ රාජකාරිය වෙයි. යෝගියකු බවට පත්වන තෙක් ඔහු සතු එකම පූජාකර්ම භාණ්ඩය වන්නේ එය පමණි. ශිව දෙවියන්ගේ ස්වරූපය සංඛේතවත් කරමින් තම සිරුරේ අළු තැවරීම කළ යුතු ය. අවසන් වෘතය වන්නේ කුණු වූ මිනිස් මළ සිරුරු  අනුභව කිරීම සහ මළ සිරුරක් මත භාවනාවයි. ඔවුන් පානය කරනුයේ සතුන්ගේ මුත‍්‍ර ය.

බැතිමතුන් විශ්වාස කරන අයුරින් අගෝරි සාධුවරු සතුව සුවකිරීමේ හැකියාවක් පවතී. අගෝරි සාධුවරයකුගේ සිරුර සහ මනස එක්තැන් කිරීම තුළින් ලබා ගන්නා ශක්තිය මඟින් කෙරෙන එම සුව කිරීම ඔවුන් හ`දුන්වන්නේ රූපාන්තරණ සුවකිරීමක් ලෙසිනි.

ප්‍රියන්ජන් සුරේෂ් ද සිල්වා -